Odpuść sobie ten biały kabelek, nie wiemy do czego jest. Chyba, że zrobisz fotki ścieżek, ale pewnie i tak nie dojdziemy.

12V możesz wyprowadzić - może się do czegoś przydać.

W tym zasilaczu stabilizowane jest tylko napięcie 5V, natomiast te 12V jest takie hmmm jak to nazwać - poboczne, dodatkowe. Jest jakie jest, ale to nie gra roli. Najczęściej w urządzeniach typu stacje dysków itp zasila silniczki. Nie musi być super dokładne, chociaż prawdopodobnie powinno się mieścić w tolerancji 10%.

Nie podłączaj 12V do C64. Tam powinno być 9V zmiennego i to odseparowanego galwanicznie od 5V stałego. W C64 jest mostek prostowniczy i dopiero potem napięcia te łączą się. Ten zasilacz się nie nadaje do C64 po prostu.

Tak jak napisali koledzy wyżej. Nie eksperymentuj z tym zasilaczem z C64. Drygie napięcie w C64 to ~~9v. 
To 12V-14V jest po pierwsze za wysokie, a po drugie stałe.
Tam musi być zmienne 9V, inaczej między innymi nie będziesz miał dzwięku z  C64, i stacja i magnetofon nie będą działały.
I pewnie jeszcze coś. 
Ten zasilacz możesz wykorzystać np. do Amstarda CPC6128, odpowiednio zamieniając bieguny na 12V, ewentualnie może być jako zasilacz do Atari ST  montowany wewnątrz komputera. Powinien pasować w miejsce oryginalnego.
Jak udało Ci się z oryginalnej obudowy Atari, wyciągnąć zakitowane uszkodzone  bebechy, to włóż w środek normalny zasilacz  impulsowy 1A - 1.5A  i będziesz zadowolony.

Układy cyfrowe (również w Atari) projektowane są, aby nie uległy uszkodzeniu przy napięciu do 5,5 V. Jednak producent gwarantuje prawidłowe ich działanie w zakresie napięć 4,75 – 5,25 V. Czyli napięcie na płycie komputera (przy wyłączniku), gdy komputer jest włączony, nie powinno przekraczać 5,25 V. W związku z tym, że na filtrach w komputerze następuje spadek napięcia 0,05 – 0,1 V, nawet napięcie 5,30 V nie jest problemem (jednak lepiej, ze względu na możliwy błąd pomiarowy, aby było mniejsze). Nie powinno być też mniejsze niż 4,8 V (chociaż widywałem płyty działające całkowicie poprawnie przy napięciu 4,6 V).

Naprawa oryginalnego zasilacza ze względu na wiek i konstrukcję jest mocno problematyczna, a mówiąc wprost – niewarta zachodu. Nie kombinuj też z żadnymi „wynalazkami”. Mogą z tego wyniknąć duże kłopoty. Obecnie produkowane zasilacze impulsowe są na tyle dobre, że nie występuje problem zakłóceń. Przynajmniej ja się nie spotkałem. Można też dostać zasilacze impulsowe z dodatkowym filtrem na kablu. Tak więc najlepiej kupić nowy. Jednak uwaga: Ma to być zasilacz, a nie ładowarka do czegoś tam i zwróć uwagę na trzy elementy:
1. Znamionowe napięcie stabilizowane 5 V. Mierzone maksymalnie 5,35 V bez obciążenia (lepiej nie więcej niż 5,25). Pod obciążeniem powinno spaść o jakieś 0,1 – 0, 15 V.
2. Maksymalne obciążenie prądowe nie mniej niż 2 A. Zalecam 3 A. Przetwornica 1 A będzie pracowała w pobliżu swoich maksymalnych możliwości. Talie żyłowanie może nie wyjść na zdrowie ani jej, ani Twojemu komputerowi.
3. Nie kupuj zasilacza ze względu na niską okazyjną cenę. Wiadomo – co tanie, to g... warte.

Każda z tych metod jest OK.

Co do zasilacza Atari:
Nie ma co się tak nad tym rozwodzić i pisać doktoratów.
Co tam masz za transformator? Ma dwa uzwojenia po 9V? Czy jedno z odczepem? W każdym razie połącz te uzwojenia szeregowo i daj dwie diody prostownicze tak jak w oryginale. Wtedy dla jednego półokresu pracuje jedno uzwojenie i prostuje jedna dioda, a dla drugiego półokresu pracuje drugie uzwojenie i prostuje druga dioda. Jeśli te uzwojenia są na 1A to i tak będziesz mógł brać z nic większy prąd, bo każde pracuje tylko przez 50% czasu. Istotne jest tylko, żeby one były odpowiednio "sfazowane" czyli żeby nie było sytuacji, że w jednym półokresie pracują oba, a w drugim nic. Będzie to miało bardzo niekorzystny wpływ na pole magnetyczne w rdzeniu i trafo będzie się grzało (lub trafi je szlag). Połącz uzwojenia tak, żeby sumarycznie napięcie wynosiło 18V. Tylko daj diody tak jak na swoim schemacie, nie dawaj pełnego mostka.

qbahusak - tak jak tłumaczyłem - raz prąd idzie powiedzmy górnym uzwojeniem przez górną diodę, raz dolnym przez dolną diodę. Masę masz na środkowym odczepie. Względem masy zawsze masz tylko 9V. Dokładnie tak jest zrobione w oryginalnym zasilaczu Atari.
Dzięki takiemu rozwiązaniu masz mniejsze straty mocy, bo masz spadek napięcia zawsze tylko na jednej diodzie zamiast na dwóch jak w mostku Graetza. Okupione to jest większym zużyciem miedzi na drugie uzwojenie :) W prostownikach samochodowych masz tak najczęściej.

Popatrz tutaj:
https://www.electronics-tutorials.ws/pl … esowe.html

BTW 9V to troszkę sporo - po wyprostowaniu i wygładzeniu na kondensatorze filtrującym masz napięcie mniej więcej "9 razy pierwiastek z dwóch", więc koło 12.6V - sporo do zrzucenia na stabilizatorze.

Poza tym nie łączy się uzwojeń równolegle, bo niestety między nawet niby identycznymi uzwojeniami mogą być delikatne różnice i wtedy płyną prądy wyrównawcze. Można łączyć uzwojenia równolegle, jeśli były nawinięte bifilarnie (lub trifilarnie itp).

https://www.youtube.com/watch?v=5S_oU1NOVmI
https://www.youtube.com/watch?v=NQCxKdhxm4A
Na jednym z tych filmików gość mierzy napięcie między dwoma zielonymi przewodami i widać tam, że jest 2x wyższe niż między każdym uzwojeniem a "masą" czyli środkowym odczepem.

x_angel - rzeczywiście, nie zrozumiałem. A z tym równoległym połączeniem uzwojeń to dam głowę, że przy różnicach rzędu 0.2-0.3V prądy wyrównawcze będą odgrywały znikomą rolę. Ale rozumiem, że tak się nie powinno robić. Aby to jednak sprawdzić pewnie wystarczy zewrzeć uzwojenia z jednej strony a następnie badać napięcie różnicowe z drugiej. Jeśli jest 0-0.1V to śmiało można łączyć równolegle. Czy to dobry tok rozumowania?