Instrukcja ma już parę lat, ale skoro jest okazja, to dorzucę swoje trzy grosze w poruszonej kwestii. To bardzo rozpowszechniony pogląd, jakoby rezystor w emiterze tranzystora wyjściowego sygnału video (tutaj R53) powinien mieć 75ohm. W rzeczywistości
impedancja wyjściowa jest ustalona przez rezystor szeregowy (tutaj R55) i to on powinien mieć 75ohm. Wtórnik emiterowy można w praktyce, dla małych sygnałów, traktować jako źródło o pomijalnie małej impedancji. Rezystor w emiterze ma znaczenie wyłącznie wysokoprądowe, np. decyduje o szybkości rozładowania pojemności kabla przy dużym skoku poziomu sygnału od bieli do czerni. Z tego względu im jest mniejszy, tym lepiej, w granicach rozsądku i możliwości tranzystora. Ale trzymać się sztywno 75 ohm nie ma powodu. W praktyce, dla typowego kabla ekranowanego o długości 2m i pojemności żyła-ekran 150pF/m, rezystor emiterowy o rezystancji 390ohm przy skoku sygnału od pełnej jasności do poziomu synchronizacji, daje czas przejścia od 90% do 10% jasności ok. 20ns, czyli 14% czasu trwania piksela hi-res (140ns). Dla rezystora 100ohm byłoby to 16ns. W tym czasie linia będzie niedopasowana bo impedancja nadajnika będzie znacznie większa niż 75ohm. W szczególności, dla rezystora emiterowego równego 75ohm będzie to 150ohm. Idealny rezystor musiałby mieć 0ohm, dlatego przetworniki D/A mają albo wyjście totem-pole, albo źródło prądowe obciążone rezystorem 75ohm.