Jak dla mnie to super !
Ja tez jestem fanem przerobek i kombinowania bo bez tego to stoimy w miejscu i zdychamy :D
Widze ze nie pyklo ci z dziura pod karte SD i to chyba jedyny mankament ale sie kompletnie nie dziwie bo sam zrypalem za pierwszym razem. Ogolnie bardzo fajna sprawa !

Szczerze mowiac nie wiem po co sa dipy w tym projekcie bo go poprostu nie znam. W sio2sd nie ma takiej potrzeby wiec wystarczyla by sama dziura pod SD. Uot takie przemyslenie.

Bardzo fajny projekt. Super mi się podoba. Jestem zboczony na punkcie dopasowywania wszystkiego w drobnych szczegółach, więc szczególnie podobają mi się te wszystkie wyfrezowania płytki i dopasowanie tego do obudowy w Atari. Oczywiście trochę szkoda, że tego nie zrobiłeś bezpośrednio w projekcie, bo bardzo łatwo to narysować skoro już robisz płytki w Eagle. Kształt płytki i wszelkie otwory oraz wycięcia rysuje się linią grubości 0 na warstwie dimensions. Jak już zrobisz w Eaglu, to sobie drukujesz, wycinasz i sprawdzasz czy na 100% wszystko idealnie pasuje, jak tak, to wysyłasz do płytkarni i już:-)
Przyczepię się też trochę do dziurawienia obudowy Atari. Nie mam nic przeciwko jeśli projekt jest ładnie przemyślany, a wykonanie estetyczne. Rozumiem, że robiłeś to na jakiejś zbędnej obudowie. W docelowym egzemplarzu postaraj się te wszystkie otwory zrobić estetyczniej i precyzyjnie:-) Wrzuć koniecznie zdjęcia ostateczne jak już zrobisz.

Tak, trzeba wiercić od zewnątrz i nie cisnąć mocno, tylko z czuciem. Poza tym polecam wiercić najpierw cieniutkim wiertłem np. 1mm, wtedy można precyzyjnie bardzo równo kilka otworków w rzędzie zrobić. Później przy poszerzaniu grubsze wiertło idzie ładnie w tym samym miejscu, a też robiąc jeszcze kroki pośrednie coraz grubszym wiertłem można jeszcze delikatnie poprawić geometrię otworów względem siebie oraz samego otworu. Ostatnie wiertło powinno być dokładnie o takiej grubości jak potrzeba, żeby nic nie piłować. Na koniec na wierzchu zostaje delikatny jakby wiór dookoła, który ścinamy czubkiem noża do tapet, ale nie kroimy tego mocno, tylko też delikatnie wkoło zrównujemy z powierzchnią. Taki otwór jak się postaramy, to wygląda jak z fabryki. Piszę, bo sam tak robię, no i wypracowałem sobie taką technikę z czasem. Nie zawsze się uda, ale jak się cierpliwie podejdzie do tematu, to efekt końcowy jest warty tego całego zachodu.

Z kolei otwory prostokątne jak np. pod kartę SD robię tak, że wiercę kilka otworów obok siebie, środek wycinam nożykiem, a później dopiłowuję precyzyjnie otwór malutkimi iglakami. Jak już jest mniej-więcej dobry i równy kształt, to później jednak lepiej nożykiem do tapet niż pilnikiem. Po pilniku zostają rysy i powierzchnia nie jest idealnie gładka. Najładniejsza powierzchnia wychodzi jak się ją cieniutkimi wiórami skrawa takim właśnie nożykiem. Trzeba trochę wprawy, cierpliwości i precyzji, ale polecam wypróbować również taką technikę.