Proponuję wylutować wszystkie, założyć podstawki, włożyć nowe układy, przetestować. Jak 100% będzie OK, wtedy wyciągnąć jedną pamięć i pojedyńczo testować te wylutowane.

Celem naprawy jest przywrócenie sprzętu do działania możliwie najszybciej, najmniejszym kosztem i z jak najmniejszą ingerencją z użyciem lutownicy. Dlatego wywalaj pojedynczo...

Jedną kość wylutować, wrzucić podstawkę, włożyć nową kość i przetestować. I tak aż do skutku. Być może uda się przy pierwszym układzie, choć to mało prawdopodobne, ale może zakończysz na 2-3 podstawkach. Komp nie jest bardzo posiekany w self tescie, mimo to padnięty może być więcej niż jeden układ na raz, ale nie sądzę, by było to więcej niż 2 lub 3 sztuki.

Zapewne ktoś doda, że warto profilaktycznie wymienić od razu wszystkie. Ale po co? Skoro coś działa, to wymienisz dopiero gdy padnie, oszczędzisz czasu i materiałów.

Ale co szkodzi wyjmować po jednej, wstawiać podstawkę i sprawdzać, czy komp wstanie? Co w ten sposób straci? Chętnie się dowiem, jakie masz uzasadnienie :)

Odpowiem Ci, jeszcze w kwestii tego, że było tam grzebane: tym bardziej bym nie ruszał na raz 8 gnatów, skoro to ktoś wcześniej lutował, bo może robił to lutownicą do rynien i są poodklejane już ścieżki. Albo przy drugim lutowaniu tak zniszczy ruszoną już wcześniej płytę, że będzie musiał sztukować druk drutem, cudować.

Jeśli wszystkie są padnięte (no łej, bat hu nołz) , lub 1 i 8 to tak czy siak dojdzie do tego samego rezultatu, tyle że włączy 8 razy kompa po drodze.

Niemniej to tylko moja opinia, ja robiłbym w ten sposób, bo kończę zwykle na 3 do 5 podstawkach.  Każdy ma swoje metody, jeden lubi dużo lutować i to go bawi samo w sobie, inny woli szybko zamknąć temat. Jeśli tak spojrzeć na sprawę to każda metoda jest równie dobra :)

Już nie chcę się spierać, przekonywać. Każdy zrobi, jak uważa. Jak dotychczas nie musiałem wracać ponownie do raz naprawionych egzemplarzy, robionych metodą partialną.

Nie podzielam poglądu, by od razu w ciemno lutować wszystko, bo wolę jak najmniej ruszać i zachowywać możliwie dużo pierwotnego montażu. Minimalna ingerencja w oryginał. Jeżeli ktoś chciałby jednak mieć ładnie i na zapas wlutowane podstawki to rzeczywiście niech od razu przelutowuje 8 ramów i śpi spokojnie o przyszłość. W tym egzemplarzu i tak oryginału już nie ma...

Ostatecznie i tak Pernoid zdecyduje i może opowie jak było, ile było :)

To prawda, zdarza się, że wygląd self-testu się zmienia, pojawiają się te czy inne śmieci na ekranie z biegiem czasu, lub przy kolejnych włączeniach czerwone są inne kwadraty. Ja już tym się nie sugeruję i jadę po kolei, jeśli odpali to sprawdzam, czy pochodzi godzinę, dwie ok, jeśli tak, to zostawiam jako sprawny.

Skoro poprosiłem Cię o wyjaśnienie, czemu lepiej od razu wymienić osiem, bez pośrednich testów, to myślę, że warto bym podał też swoje (oprócz już wcześniej opisanych względów), dlaczego upierałem się przy pojedynczych podmianach nawet w tym przypadku.

Otóż wylutowując osiem scalaków i wrzucając podstawki za jednym zamachem może się zdarzyć, że uszkodzi się którąś linię sygnałową pod jedną z kości, powstanie zimny, albo niedokładny lut, itp. Wtedy po odpaleniu zamiast self testu będzie czarny ekran. Dodatkowa konfuzja. Trzeba siąść z miernikiem i sprawdzać po kolei wszystkie przejścia w ośmiu podstawkach i jest trochę dodatkowej, niepotrzebnej zabawy. Idąc pojedynczo, małymi krokami, to gdy zaistnieje taka sytuacja ograniczamy się tylko do jednej podstawki i ustalenie błędu jest łatwiejsze. A takiej sytuacji spodziewałem się tutaj, bo już co najmniej raz było lutowane, płyta po przejściach, więc łatwiej o błąd.

Ktoś wprawny może jednak uznać, że to zbędna przesada i nie warto podejmować takich kroków ostrożności. Zostawiam więc do indywidualnej oceny, czy jest sens brać takie ryzyko pod uwagę.

Mając płytę w ręku byłoby pewnie najłatwiej ocenić, jaki sposób postępowania będzie najlepszy :)