Affenjagd / Polowanie na małpę

Autor: Gerhard Hoppe, wydawca: Europa Computer-Club, rok: 1985

Chcesz zostać łapaczem małp? To dobrze trafiłeś. Celem tej gry jest złapanie małpy ukrywającej się gdzieś w koronie drzewa. Aby to uczynić musisz ścinać drzewa. Jednak małpa – jak to małpa – natychmiast przeskakuje na inne drzewo. Pamiętaj, że nie możesz ściąć drzewa, na którym właśnie siedzi – masz złapać małpę, a nie wyrządzić jej krzywdę. Postaraj się przy okazji powalić jak najmniej drzew.

Oryginalna gra jest w języku niemieckim. Od razu informuję, że przygotowałem wersję polską, stąd dwa tytuły.

Klawiszologia
Po kilku sekundach od uruchomienia gry (w wersji niemieckiej po 20) zobaczymy menu główne, które pozwala na:
– OPTION wyłączyć lub włączyć dźwięk,
– SELECT wybór inteligencji małpy,
– START lub „fire” – gra,
– ESC – wyjście z gry do programu nadrzędnego (również w trakcie gry).
Poza tym naciśnięcie w trakcie gry „N” przerywa ją i przenosi nas do menu.

Ważniejsze zmiany, jakie wprowadziłem to poza oczywiście językiem polskim blokada klawisza BREAK, funkcja klawisza ESC i zmodyfikowany generator znaków. Ponieważ polskie litery pojawiają się już na planszy tytułowej, potrzebny jest „błyskawiczny” generator znaków (w oryginale gra inicjuje się ok. 20 sekund), czyli w języku maszynowym. Pierwsze dwie zmiany wprowadziłem też do wersji niemieckiej. Obie wersje językowe znajdują się na „dyskietce” w załączniku, a plik oryginalny, bez przeróbek można znaleźć np. na Atarimanii.

To co? Gramy? Pewnie, że gramy!

@Bluki, proponuję wersję oryginalną załączać także na dyskietce, aby był komplet i możliwość porównania.
Pytanie dodatkowe: wersje skompilowane też się liczą?
Pytanie dodatkowe 2: jeśli podeślę linka i gra Cię zainteresuje, można liczyć na spolszczenie? Wtedy oczywiście w grę wchodzą tylko wersje niezabezpieczone przed break/reset i oczywiście niekompilowane?
Btw - powodzenia z tematem, bo parę perełek jest. Szczególnie przygodówek z grafiką po niemiecku - wystarczy spojrzeć na atarimanię. A dla nieznających tego języka to duży problem...

Pomysł fajny!

A tak na wesoło co do Cosplay

po łan - grunt to wczuwka

http://www.tinyurl.pl/?hd96g7rp

po tu - to zachować spokój

http://www.tinyurl.pl/?fCGaKlqH

@Bluki
W archiwum AOL mamy wypuszczoną przeze mnie wersję gry (2.0).
Działa poprawnie.

Mamy też wersję z Twoimi poprawkami (2.1), która się wywala. Problem wynika stąd, że testowałeś na MyDOS 4.5, a .atr-a wypuściłeś na DOS II+/D (pewnie tylko podmieniając .BAS). Czyli błąd w stylu: sprawdzam na Windows XP, ale na 7 też "powinno" chodzić ;-)

A poprawiona ponownie wersja - już działająca (2.11) dostępna jest tylko na Forum: http://atarionline.pl/forum/comments.ph … =4#Item_29

Wiadomo więc, że każdy, kto chce zagrać, zaciągnie sobie wersje 2.1 i się niestety zdziwi. Zaraz napiszę wyjaśnienia na AOL, może chłopaki zajmujący się archiwum naniosą stosowne poprawki.

Na koniec formalny zapisek... Wolę dmuchać na zimne, bo za dużo dookoła ostatnio jadu :) Nie mam w związku z błędem do nikogo pretensji (w szczególności do Ciebie, bo bardzo wiele wniosłeś do samej gry dobrego) i nie mam też nic przeciwko Twojej inicjatywie odnośnie modyfikacji, poprawiania, spolszczania, itp. Trzeba tylko spiąć poślady i przed releasem wersji zmodyfikowanej choć raz ją ukończyć.

A jeśli ktoś chce sobie przypomnieć grę to zachęcam do przytoczonego przeze mnie wątku na AOL. 185 postów powinno wystarczyć każdemu :)

Tak, żeby podsumować temat i rozwiać ewentualne wątpliwości.
Są dwie wersje, można rzec finalne: 2.0, z którą nie ma i nie było kłopotów i wersja 2.11, z którą również nie ma kłopotu, ale z jej poprzedniczką, 2.1 wynikło zamieszanie.

Otóż Pan mgr_inz_rafal pisał swoją grę niejako publicznie na sąsiedzkim forum. Wiele osób zgłaszało sugestie przyjmowane bądź nie przez autora. Ja również w tym „maczałem paluchy”. M.in. pod koniec „rzutem na taśmę” zaproponowałem trzy poprawki a właściwie modyfikacje:

– „miękkie” przejście między planszami. Ekran jest wyciemniany do poziomu tła, a nie wyłączany (czarny);
– blokadę klawisza BREAK;
– poprzez naciśnięcie ESC na ekranie tytułowym opuszczenie gry do AUTORUN.BAS, a w przypadku jego braku do BASIC-a.

Gra ze zmianami została przedstawiona mgr_inz_rafalowi do akceptacji, co ów uczynił, wyrażając zgodę na jej upublicznienie. Tak powstała wersja 2.1. Przetestowałem ją całą od początku do końca, ale pod MyDOS-em 4.50, czyli tym, którego używam na co dzień. Gra jednak miała być uruchamiana pod DOS-em II+/D i nie zorientowałem się, że ten DOS zajmuje więcej miejsca w pamięci. Niestety w pewnym momencie tej pamięci brakło i gra się „wywalała” strasząc gracza komunikatem o błędzie. Tak, wiem, moja wina, ale... każdy, kto pisze gry, wie, że zawsze mogą pojawić się jakieś „ukryte wady”, ważne, żeby wyciągać z tych błędów wnioski.

@ironek: nie przerabiałem gry wcześnie wydanej, tylko zaproponowałem poprawki przed jej oficjalnym wydaniem.

@mgr_inz_rafal
Miło, że zaglądasz do tego wątku :)

Burger Chef

Autor: Gordon Kakegamic. Rok: (pytać autora).
Język: Turbo BASIC XL

Nie, nie, to nie będzie gra automatowa w BASIC-u. Po prostu „Burger Chef” jest klonem automatowej gry „Burger Time”, pierwotnie wydanej Japonii w 1982 roku pod nazwą „Hamburger”. A to zrzut ekranu „naszej gry”:

Zastanawiałem się jak w przypadku tej gry odpowiedzieć na odwieczne pytanie nurtujące każdego gracza: „jak grać”. Na szczęście wyręczył mnie autor, zamieszczając dokument z jej opisem. Niektórzy pewnie powiedzą, że to nadmierne rozpieszczanie gracza, przecież prawdziwy gracz żadnej instrukcji nie potrzebuje! Jednak oddam głos autorowi. Nie bezpośrednio, po to na dyskietce jest stosowny dokument, ale po przetłumaczeniu z niewielkimi skrótami. Do rzeczy:

«Celem gry jest wyprodukowanie hamburgerów w twojej fabryce, unikając paskudów. Są to Willy Weeny, Fred Jajko i straszny Pan Marynata (Mr. Pickle).

Wystarczy przejść się po różnych składnikach hamburgera, a te zaczną spadać aż powstanie na dole ekranu cały hamburger. Jest 8 poziomów, w których hamburgery muszą być zrobione. Jednak paskudy próbują ci w tym przeszkodzić, a i zegar premii tyka... Możesz je ogłuszyć odpowiednią dawką pieprzu. Masz trzy takie dawki na poziom, więc używaj ich mądrze. Można też przejść po oszołomionym paskudzie, byle szybko, odzyskuje świadomość po kilku sekundach. Możesz też zniszczyć paskuda, upuszczając na niego jakiś składnik burgera albo pozwalając, by spadł razem z nim. Pytasz jak? Wejdź na składnik i poczekaj aż paskud znajdzie się na nim lub pod nim. Wtedy zejdź ze składnika, a on spadnie, pociągając za sobą paskuda. To trudny manewr, ale trening czyni mistrza».

Punktacja:

Upuszczenie składnika – poziom krokwi 10 pkt, poziom dolny 15 pkt.
Zgniecenie paskudy 100 pkt, zrzucenie 200 pkt.
Ukończenie poziomu – premia punktowa.
Oswobodzenie szefa kuchni 10000 pkt.

Grę nieco utrudnia nieprecyzyjne sterowanie – dżojstik działa z nieznacznym opóźnieniem (emulator Altirra), ale jak napisał autor „trening czyni mistrza”.

Ech, zgłodniałem... czas chyba zagrać!

Pobieranie gry

Świetne! A ja polecam sikorowe "Prima Aprilis Compo" :)
- edycje 2007 i 2010: http://www.atari.org.pl/forum/viewtopic.php?id=4872
- edycja 2011: http://www.atari.org.pl/forum/viewtopic.php?id=8666
- edycja 2014: http://www.atari.org.pl/forum/viewtopic.php?id=12110
Na potwierdzenie tezy, że w BASIC-u się da.
A 1 IV nieubłaganie się zbliża ;]

Good King Zurp / Dobry Król Zurp

Autor: Frank Martone, wydawca: Antic, rok: 1989.

Tę grę prezentowałem w 2011 roku na sąsiedzkim forum w wątku „Gry szerzej nieznane”. Było to jednak tak dawno, że niektórzy pewnie zapomnieli, a i przecież nie wszyscy zaglądają na Atarionline. Zdecydowałem się ją przypomnieć, ponieważ wstępu do niej nie powstydziłaby się profesjonalnie wydana komercyjna gra.
Jak zapewne się domyślacie po podwójnym tytule, jest wersja polska. Poza tym w obu wersjach (polskiej i angielskiej) dodałem blokadę BREAK i „przycisk autodestrukcji” - po naciśnięciu OPTION gra zostanie przerwana i nastąpi powrót do programu nadrzędnego (AUTORUN.BAS, a w przypadku jego braku będzie to BASIC). Wymieniony został też generator znaków na szybki. Na dyskietce w załączniku znajduje się też całkowicie oryginalna wersja bez jakichkolwiek zmian, oznaczona „[ORG]”. Jako uwagę dodam, że podobnie jak we wcześniej prezentowanej grze „Burger Chef” zabawę nieco psuje nieprecyzyjne sterowanie dżojstikiem.
A teraz wspomniany wstęp.

«Dobry Król Zurp, syn Lepszego Króla Xorpfgha, był potężnym i despotycznym władcą Xjigqh, kraju, który nie różnił się niczym od naszego, z wyjątkiem tego, że żelatynę jedzono tam pałeczkami. W okresie panowania Xorpfgha, mieszkańcy Xjigqh wiedli spokojne, dostatnie życie, uprawiając chlebowiec i zatrudniając się u gniewnego Foon People jako balast w przeprawach przez rzekę Thplj.

Dobry Król Zurp wstąpił na tron Xjigqh, gdy życie Lepszego Króla Xorpfgha nieszczęśliwie dobiegło końca podczas zrywania kwiatów ze złowrogiego krzaku Grootlebush. Wielu poddanych podejrzewało spisek, ale wszyscy wiedzieli, że Zurp nie byłby w stanie opracować jakiegokolwiek planu, który wymagałby użycia wrodzonej inteligencji.
Pierwszym oficjalnym przedsięwzięciem Zurpa była budowa - chociaż nie, tak właściwie jego pierwszym oficjalnym przedsięwzięciem było zalegalizowanie wylewania syropu buraczanego na głowę oraz gotowanie gąsienic w majonezie i oleju z rzepy. Jego drugim oficjalnym przedsięwzięciem było zbudowanie ogromnego imperium finansowego poprzez wynajmowanie swoich poddanych jako owoce i warzywa w objazdowych odżywczych sztukach obyczajowych.

Nic więc dziwnego, że zgraja rzemieślników wykałaczek ostatecznie obaliła Dobrego Króla Zurpa, obezwładniając pałacowych strażników, wkraczając do salonu króla i przewracając stół bilardowy ze znajdującym się pod spodem Zurpem - w rezultacie przygniatając go jak naleśnik. Zurp (z trwałą neuralgią) niechętnie opuścił Xjigqh, by udać się na słoneczne pastwiska Floobgrute, gdzie stał się najpopularniejszym w mieście operatorem siana, już po zbudowaniu swojej słynnej kopalni grozy.

Przywódca powstańców, Ftjorjt „Wściekły Dziki Szajbus” Lipsko również skończył tragicznie, gdy podczas udziału w mistrzostwach w polo, zapomniał swojego kucyka. Zgodnie z jego wolą nowym władcą Xjigqh miał zostać mężczyzna, kobieta, dziecko lub inna podobna istota, która stworzy narodowy przepis na spaghetti.

Szczęśliwie w kopalni grozy Zurpa ukryte są bardzo cenne rzeczy m.in. wyśmienity sos mięsny do spaghetti. Twoim zadaniem, jako przyszłego despoty, jest przedrzeć się przez odrażający, brejowaty obszar, by zdobyć złote bryłki o kształcie opakowań makaronu, pojemniki pełne przypraw takich jak pieprz oraz główki czosnku. Jeśli będziesz miał szczęście - czyli jeśli pozostaniesz przy życiu na tyle długo by pokonać dostateczną liczbę korytarzy - możesz natknąć się na naprawdę wspaniałe tortellini, co z całą pewnością pozwoli ci znaleźć się w kręgu zwycięzców.

Co musisz zrobić.

Chociaż zadanie wydaje się być łatwe, to nie jest to zabawa w podchody, co to to nie! Musisz unikać zatrutych cedzaków (zwanych także „cedzidłami”) i obchodzić okropne, olbrzymie robale tryskające obrzydliwą mazią, którą możesz się udusić, jeśli pokryje całe twoje ciało. Czyli mówiąc krótko, gra dobiegnie końca, a ty przegrasz.

W każdej rundzie masz 75 sekund na zebranie jak największej liczby produktów zanim przejdziesz do następnej rundy. Twój wynik, czas pozostały do końca gry oraz liczba niewykorzystanych żyć - zaczynasz z dziewięcioma - widoczne są na górze ekranu.

Oto jaką wartość mają składniki:

• Paczki makaronu (fettucini, spaghetti, makaron nitki, czasami gnocchi) - 100

• Paczki przyprawy (w tym pieprz, oregano i, z jakiegoś powodu, suszony chrzan) - 250

• Główki czosnku - 500

• Paczki ulubionego makaronu (tortellini, tortelloni, ravioli, czasami agnolotti) - 5000

• Sos pesto - 0 (nie ma wartości)

• Robaki, cedzaki (cedzidła) - giniesz.

Co czwarta runda jest rundą bonusową, wypełnioną rzędem skrzypiących cedzaków. Od czasu do czasu na ekranie pojawiają się opakowania z wieprzowymi tortellini lub pierożki ze szpinakiem. Musisz je złapać, zanim znikną i pojawią się w innym miejscu. Jeśli zebrałeś ponad 60 000 punktów, przede wszystkim powinieneś mieć fragment przepisu, ale wstrętny robal będzie ci towarzyszył także podczas rund bonusowych.
By uzyskać bonus musisz złapać trzy opakowania makaronu bez dotykania cedzaków i robali. Jeśli ci się to nie uda, przechodzisz do następnej rundy. Jednak jeśli ci się powiedzie, przed przejściem do następnej rundy otrzymasz pewną ilość punktów od 1000 do 10 000. Im więcej zbierzesz punktów, tym gra będzie coraz trudniejsza. Będzie więcej cedzaków, więcej robali oraz więcej przypraw i główek czosnku do zebrania.  Jeśli masz ponad 50 000 punktów, na ekranie pojawi się ulubiony rodzaj makaronu. Jeśli przekroczysz 100 000, ekran zacznie się mienić różnymi kolorami co może ci znacznie utrudnić koncentrację.

Wskazówka: robale rozpuszczają cedzaki zarówno w zwykłej rundzie, jak i rundzie bonusowej. Nie wiadomo dlaczego tak się dzieje. Postaraj się je tak zmylić, by celowały w cedzaki».

To co? Gramy? Pewnie, że gramy!

Fajny scenariusz. Mnie się podoba.

Pająki, pająki

Autor: Bluki, wydawca: Blue Kitten Software, rok: 2015
Język: Turbo-BASIC XL

Przeglądając „Atari User” z kwietnia 1988 natknąłem się na malutką grę w BASIC-u pod tytułem „Spider Attack”. Oto jej listing:

10 REM Program 2: Spider Attack game
20 POKE 752,1:PRINT CHR$(125):REM make cursor invisible and clear screen
30 H1=20:H2=20:SHOT=0
40 FOR STAR=2 TO 38 STEP 2:POSITION STAR,22:PRINT "*":NEXT STAR:REM Print line of spiders
50 POSITION H1,0:PRINT CHR$(0):REM Heroine's heart character
60 IF STRIG(0)=0 THEN GOTO 150
70 IF STICK(0)=15 THEN GOTO 60
80 IF STICK(0)=7 THEN IF H1<38 THEN H2=H1+1:GOTO 110
90 IF STICK(0)=11 THEN IF H2>1 THEN H2=H1-1:GOTO 110
100 GOTO 60
110 POSITION H1,0:PRINT" ";:REM ONE SPACE
120 POSITION H2,0:? CHR$(0);:H1=H2
130 GOTO 60
140 REM Routine to throw mothball:
150 FOR ROW=1 TO 22
160 POSITION H1,ROW:PRINT CHR$(96)
170 FOR W=1 TO 10:NEXT W
180 POSITION H1,ROW:?" "
190 NEXT ROW
200 SHOT=SHOT+1:IF SHOT=22 THEN POSITION 15,10:PRINT"GAME OVER":END:REM Count shots _ Max 22
210 PRINT :REM Invisible cursor is now on bottom line, so this PRINT command scrolls the screen upwards one line
220 GOTO 50

Można by ją rozbudować – pomyślałem i tak oto powstała gra „Pająki, pająki”, która tak jak pierwowzór wpisuje się w „nurt gier minimalistycznych”. Nie każdemu może odpowiadać ascetyczna grafika i efekty dźwiękowe, mimo to zapraszam do gry.

<Filmik>

O co chodzi?

Znalazłeś się w jakieś ponurej jaskini, z której sklepienia niespodziewanie zaatakowały cię agresywne pająki. Jedyną obroną, jaką posiadasz, są specjalne baloniki, które w zetknięciu z pająkiem pękają, niszcząc go. Dodatkowym kłopotem jest to, że możesz równocześnie wypuścić najwyżej trzy baloniki.

Pierwszy atak pewnie uda ci się odeprzeć, ale z każdym następnym pająki są coraz bardziej agresywne i atak trwa coraz dłużej.

Ile poziomów ma gra? A to już sprawdźcie sami... jeśli nie przerażają was pająki lub zwisające na pajęczej nitce ich truchła...

Temat pająków wiecznie żywy :)

edit:

Powyższy obrazek pochodzi z gry Inwazja, którą napisałem w Basicu na początku mojej przygody z Atari, czyli w 1988 r. To prosta gra z podobnymi zasadami, co gra Blukiego. Link do strony z grą: http://arsoft.netstrefa.pl/programy.htm#inwazja
Dodam tylko, że po pewnym czasie grania gaśnie ekran i żeby coś widzieć trzeba nacisnąć jakiś klawisz. Takie sobie wymyśliłem wówczas utrudnienie :)

O, przepraszam, nie pamiętałem o tym. Tyle tylko, że ja wcale nie chciałem chwalić się grą, ani pisać, że jaką to super grę w Basicu znalazłem. Zobaczyłem Twoje pająki i tak mi się skojarzyły z moimi... no bo jak by inaczej :)

Dodaję link i tytuł gry - musi starczyć.