Wiesz, mi też nie przeszkadza, że ktoś tam gdzieś z bachorem łazi non-stop. Mnie irytują konsekwencje tego faktu. A jedną z nich (i bynajmniej nie ostatnią ani nie najmocniejszą, jeżeli terror bachorów się będzie nasilał) sam opisałeś.

Może kiedyś przygotuję 5 albumów ze zdjęciami z wycieczek (wszystko jedno jakich - wywołam cokolwiek i wkleję do albumu) i jak tylko jakiś tatuś uraczy mnie opowieścią "jakiego to ma fajnego synka, który już tyle potrafi", to go uraczę równie ciekawą i fascynującą serią zdjęć z wakacji przedstawiających drzewa. :)

Ja zabieram rodzinkę wówczas jak wiem, że mogę sobie na to pozwolić. Familia wie, jak wygląda party więc party jest takie jak zwykle a to, że człowiek ruszy dupę wreszcie tu, czy tam - to inna historia ;)

Jedno drugiemu nie przeszkadza, ale wszystkie strony muszą wiedzieć na co się zdecydowały. Wówczas problemów nie ma.

Nie wiem czy ktoś musi wszędzie na każdy wypad łazić z całą rodziną, nic mi do tego. Jednak rozróżnijmy - party przy piwie i alkoholu (tak, zauważyłem że pod tym względem nic się nie zmienia - ludzie na party piją alkohol), z produkcjami bez konieczności oznaczania grupy docelowej, z panią rozbierającą się na scenie to za cholerę nie jest piknik rodzinny. I nie ma to nic wspólnego z dorastaniem (chyba, że ktoś nie dorósł do tego, żeby to zrozumieć).

A skąd! Sam się dziwię, że obecne parties wyglądają jak kalka tych dawnych. Z tym, że co innego zmienność zlotów komputerowych pod względem części scenowej a co innego jeżeli mówimy tu o spotkaniu znajomych przy tak lubianych na scenie trunkach. Jeszcze raz podkreślam - do pubu się dzieci nie zabiera (ani całej rodziny z dziećmi, choćbyś nie wiem jak "dorósł do tego"). Podobnie jest z komputerowym party - ile trzeba czasu i imprez, żeby zauważyć jak wygląda typowe party i dojść do słusznego wniosku, że to nie są wczasy z dziećmi ani wizyta w aquaparku?

W ogóle mam wrażenie, że niektórzy posiadanie dziecka traktują jako ogromne osiągnięcie życiowe a świadome nieposiadanie dzieci jako coś gorszego, co trzeba piętnować. Otóż wg mnie posiadanie bachorów to żadne osiągnięcie - byle patologiczna rodzina meneli ma ich na pęczki i nie ma się czym chwalić. Na party chwalimy się WŁASNYMI osiągnięciami. Spłodzenie dziecka do nich nie należy, a już na pewno nie w odniesieniu do twórczości scenowej.

Dlatego właśnie pisałem, że może jest miejsce na _osobną_ imprezę w formule rodzinnej. Wiesz czego się spodziewać, nie chcesz to nie jedziesz.
Ale niezależnie od tego ewolucja robi swoje. Skoro coraz więcej ludzi przyjeżdża już teraz na "normalne" zloty z dziećmi, to te imprezy zmieniają się powoli niejako same, oddolnie. Np oglądanie rok temu na Fortification wujka Lotharka rzucającego dzieciakami w pokazach akrobatycznych - bezcenne! ;)

A ja mam wrażenie, że jeśli ktoś używa notorycznie bez powodu pejoratywnego słowa "bachory", to sam traktuje dzieci i rodzinę jako coś gorszego i negatywnego :P Posiadanie "bachorów" to może i faktycznie żadne osiągnięcie. Wychowanie dzieci już jakimś jest.

Mylisz się. Z każdym kolejnym dzieckiem, przygotowanie czegokolwiek na kompoty, staje się ogromnym i WŁASNYM osiągnięciem :D

PS. Rozbawił mnie Twój fragment o zdjęciach. Też zawsze uważałem, że nie ma nic nudniejszego od hurtowego oglądania zdjęć cudzych dzieci :) A zdarzało mi się już, że taką atrakcję zapewniali mi koledzy, a nie koleżanki :)

hehe już to widzę w wyobraźni: sobota w sleeping roomie, cisza spokój po piątkowym zlotowym chlaniu do 4:00, a tu nagle budzi Cię o 7:00 rano "tupot małych stópek" :D

XTD: do dzieci trzeba dorosnąć. Jak widzę - wszystko przed Tobą. Wielu "scenowców" ma dzieci i jakoś nie przeszkadza im to w robieniu czegoś/jeżdzeniu na party. Przypominam, że party to nie tylko alkohol. A mądra żona potrafi tak się zająć dzieckiem, że nie jest cały czas na party place. Więc nie wiem, ocb, ale polecam zapoznanie się ze słowem "bachor" - bo ma negatywny wydźwięk. A jak dla mnie - jest to coś pozytywnego, choć pewnie bardzo męczącego przy wychowaniu - o czym pisze Nosty.

optymista, raczej:   budzi Cię o 5:30 rano "wyważanie ciężkich powiek" przez niezgrabne paluszki = Tato, spisz. To dlaczego masz oczy otwarte?

@XTD: akurat "bachory" to najpiękniejsza rzecz jaka mnie w życiu spotkała :) Poważnie. To mój sens egzystencji. Natomiast co do bytności na parties całych rodzin z dziećmi  to oczywiście zgadzam się z Tobą - przynajmniej na niektórych. Na SV staram się oddać klimat parties z lat 90-tych i trochę ciężko pogodzić te "dwa światy" ;) Być może kiedyś zorganizuję party o charakterze jakim wspomniał Nosty, ale nie wcześniej niż za 10 lat ;)

@XTD: nie, nie popieram "tych dorosłych". Ale nazywanie dzieci bachorami jak dla mnie jest policzkiem w twarz dla wielu,. i tak, powtórzę to: do ojcostwa/macieżyństwa trzeba dorosnąć. i nie jest tu ważny wiek delikwentów, ale to, co sobą reprezentują i jak mają zamiar wychować latorośl (a nie bachora - jak piszesz). Bardzo Cię proszę - przeczytaj znaczenie słowa "bachor", bo jeśli używasz go świadomie, to dla mnie jestesz "szczeniak (http://sjp.pl/szczeniak - pierwsze znaczenie) i szczawik - i to niezależnie od wieku, jaki masz.

Dokładnie Pin. Nie mówiąc już o tym, że jest duża różnica w mówieniu o bachorach jako takich a w określaniu tak konkretnych dzieci.

Kolega Sikor wielce dorosły i emocjonalnie wyrośnięty jak się patrzy. Przynajmniej oczywiście w swoim mniemaniu, co jak sądzę jest najbardziej obiektywnym osądem. Nie miał jednak czasu, żeby samemu sprawdzić definicję słowa "bachor" a mnie radzi to zrobić? Ok, więc zrobiłem. Sprawdziłem w Słowniku SJP. A oto definicja - "bachor: dosadnie o niegrzecznym, denerwującym dziecku". Ufff, odetchnąłem z ulgą, bo spodziewałem się definicji w stylu "bardzo, BARDZO obraźliwe dla wszystkich rodziców określenie pociechy, latorośli lub przesłodkiego bobaska".

Mówienie o dzieciach jako o bachorach nie jest niczym złym. Do czasu, oczywiście, aż się nie zacznie mówić o konkretnym dziecku. To tak, jak mówienie, że ludzie to idioci - ma to zupełnie inne znaczenie, niż mówienie tak o konkretnym człowieku.

Więc, panie Sikorze, który tak bardzo dorósł, że przerósł wsystkich wokół i to tylko dlatego, że spłodził dzieciaka - ani nie znam twoich dzieci ani o nich nie pisałem. I dla mnie, już zupełnie nieżartobliwie, to ty jesteś szczeniakiem, bo robisz osobiste wycieczki w moją stronę. Jak wcześniej wspomniałem - słaby z ciebie partner do rozmowy.

I nadal podtrzymuję, że posiadanie dziecka to nie jest wyznacznik dorosłości - jest na ten temat wiele artykułów. Choćby taki, który znalazłem szukając w google przez 5 sekund: http://www.newsweek.pl/kiedy-dzieci-maj … 7,1,1.html

Jak widać, mimo powtarzanych frazesów typu "do ojcostwa/dzieci trzeba dorosnąć", fakty mówią zupełnie co innego - żeby być ojcem, wystarczy zrobić dziecko. Oczywiście można być lepszym ojcem lub gorszym, dziecko może być wartościowym małym człowiekiem lub irytującym bachorem. I nie wiem jak jest w twoim przypadku, bo przecież nie poznałem twoich dzieci, ale uderzyłem głośno w stół a nożyce jakimś cudem od razu się odezwały.

PS. "Macieżyństwa"? Poważnie?

Około 17 lat miałem gdy pojechałem na party w Gdyni (1991 - Joker&Luzers). Ale "sam" w Twoim pytaniu - to jest słowo-klucz. :)

a z psem mozna ? ( to jest suka )