Dalej nie wiem, jaki masz problem. Składnia jest zdefiniowana następująco:
[etykieta] rozkaz [wymagane argumenty ][komentarz]
dex ma wymaganych argumentów 0, więc $xx jest komentarzem i od 1991 roku nikogo to nie dziwi.
Jeśli ci z tym źle, wybierz inny asembler, albo "use the force, change the source".

w załączniku mads po poprawce, tzn.

jeśli użyjemy łączenia mnemoników poprzez znak ':' będzie po staremu czyli w stylu QA, XASM

jeśli nie będzie łączenia mnemoników znakiem ':' to pojawi się błąd "Extra character in line"

 ldx:dex $00   -> OK
 dex $00         -> ERROR

p.s.
a może tak nauczyć edytor kontroli składni

@tebe dzieki za pomoc. bledy skladni jak sie kompiluja sa naprawde trudne do znaleznienia.

@epi, post 25.

xxl: To nie jest błąd ani wyjątek, tylko spójna reguła.
To co ty proponujesz, a tebe zaimplementował, to jest wyjątek, bo w niektórych instrukcjach nie można już teraz zacząć komentarza od czegoś, co przypadkiem stanie się poprawnym wyrażeniem arytmetycznym.

>xxl: To nie jest błąd ani wyjątek, tylko spójna reguła.

ta "spojna regula" z 1991 zawiera i wyjatki i bledy:

przyklad wyjatku:
[etykieta] rozkaz [wymagane argumenty ][komentarz]

[wymagane argumety ] w rozkach w trybie adresowania akumulatora sa wymagane tylko jesli w linii jest pole komentarza :-) niezla kicha.

przyklad bledu:
z powyzszego powinno byc
[etykieta] rozkaz [wymagane argumenty] [komentarz]
to zalatwia cala sprawe. w rozkazach bezargumetowych i tych gdzie argument mozna pominac przed komentarzem dwa odstepy (spacje/taby - nieistotne; z tego co pamietam tak jest w mac65). oczywiscie lepszym rozwiazaniem jest srednik.

czyli
pla $00 ; to powinno generowac blad skladni
pla  $00 ; a to juz nie.

>To co ty proponujesz, a tebe zaimplementował, to jest wyjątek, bo w niektórych instrukcjach nie można już teraz zacząć  komentarza od czegoś, co przypadkiem stanie się poprawnym wyrażeniem arytmetycznym.

szkoda wlasnie ze w niektorych rozkazach komentarz moze zaczynac sie od wyrazenia a nie np. srednika :-)

QA to natywny asembler, w którym ze względu na ograniczenia platformy pojawiły się pewne uproszczenia. Bardzo niejasne z gramatycznego punktu widzenia reguły co jest komentarzem, a co nie, nie wydają mi się powodem do chluby i przykładem do naśladowania. Ale to było na atari i można to zrozumieć. Problem widzę w tym, że nikt nie zdecydował się na zerwanie niechlubnej kompatybilności odpowiednio wcześnie, zanim nie upowszechniła się cross-developerka. A wystarczyłby przełącznik "QA-compatible". Możliwe, że całkiem sensownym rozwiązaniem mógłby być jakiś przełącznik powodujący błąd, jeśli komentarze nie zaczynają się od znaku początku komentarza (czyli po pla nie mogłoby znaleźć się nic poza oznaczonym komentarzem).

Nie wiem czy chcę wiedzieć jaki jest cel takiego zabiegu (obfuscation?), ale widać perlowcy lubią takie potworki.

Widzę tylko narzekania w stylu "nie rozumiem X, pomyliłem się przy Y, więc to jest wina autora asemblera". Nikt Wam nie każe używać cross-assemblera mojego ani Tebego. Wybierzcie taki asembler, którego składnię jesteście w stanie pojąć. Jestem bardzo zadowolony ze składni xasm - to, czego mi brakowało w QA, dodałem bez łamania zgodności wstecz. Nie podobała mi się tylko ewidentnie dyrektywa opt, ale to zwykle jedna linijka w źródle.

@Fox
> "Widzę tylko narzekania w stylu "nie rozumiem X, pomyliłem się przy Y, więc to jest wina autora asemblera".

z wiedza to nie ma nic wspolnego. inx $00 to literowka inc $00. nie istnieje rozkaz inx z argumentem.

@jellonek zejdz ze slonca.

Błędy podczas programowania są nieuniknione i software używany przez programistów powinien jak najlepiej pomóc w ich wykrywaniu. Dokładnie dlatego powstał np. taki Clang uczulony na częste błędy i nawet potrafiący zaproponować poprawkę. Jeżeli asembler uważa, że nie ma nic złego w "inx $00" to dla mnie jest to błąd w asemblerze.
Dodatkowo: gdy czytam kod i widzę w nim coś dziwnego, to tracę zaufanie do programisty. Wspomniane "inx #0" bardzo wzmogłoby moją czujność, bo widząc coś takiego, nie wiem, czy programista nie potrafi programować i myśli, że istnieje rozkaz inx #, czy się pomylił i chodziło mu o coś innego, czy świadomie dodał komentarz w tylko jemu znanej notacji, co jest bardzo nieładne i sugeruje mi, że programista nie chce żeby ktokolwiek czytał ten kod. Tak czy inaczej wnioskuję, że z tym kodem jest coś nie tak.

Dziękuję :)
Nie byłoby tej dyskusji, gdyby asembler bardziej trzymał nas w ryzach (dla naszego własnego dobra). Np. standard języka C++ pozwala na maksymalnie dużo. Ale nie więcej.

Przywołanie standardu języka C++ w kontekście Madsa przywodzi na myśl pewne analogie.
Resztki kompatybilności z poprzednikiem; drobne, niepasujące do siebie i nie do końca przemyślane featury powrzucane naraz z powodu braku porozumienia wśród tych, którym na nich zależało; liczne zaskakujące i nieoczywiste szczególne przypadki na styku tychże featur, będące śladem nieskoordynowanego rozwoju, oraz milion odległych od siebie stylów pisania. Skąd my to znamy?