saulot: pod TOSem fragmentacja nie jest takim problemem, bo na raz działa tylko jeden program. Jak skończy działać, to cała pamięć jaką zaalokował jest zwracana systemowi (chyba że się zrobi TSRem). Pod MiNTem/MagiCem, jest to większy problem bo programów działa na raz wiele i to się kumuluje z czasem. Nie ma to też nic wspólnego z ochroną pamięci. Upx (i każdy inny paker) wpływa negatywnie (tj. potencjalnie zwiększa) na fragmentację pamięci.

Tego buga poprawiłem w połowie, parent directory nie pojawia się pod tosem (pod mintem jest ok), bo podczas listowania katalogu nie jest wyświetlany katalog ".."(parent).  Więc muszę po prostu trochę to zmodyfikować tj. przeszukać listę i sprawdzić czy jest '..' na liście, jak nie ma to dodać. Obecnie dodaję parenta "na pałę" co skutkuje podwójnym parent directory pod mintem.
Odnośnie upx'a to wszystko jest rozpakowywane w locie i czas jest prawie niezauważalny. Edytor Papyrus był nim pakowany. Tak jak wspomniałem w poprzednim poście na binarkach gcc mam współczynnik pakowania ~49%.

BTW udało mi się skompilować wersję bez warstw, no i trudno powiedzieć czy to coś przyśpiesza. Pozatym malowanie z FX'ami jest na standardowym falconie trochę wolne, może by się dało przerzucić te funkcjonalności na dsp?

AdamK: musiałbyś mi przedstawić coś bardziej przekonującego, bo to co piszesz zupełnie do mnie nie przemawia. Nie przytaczasz żadnych konkretów. Pisanie "UPX jest zły pod MiNTem, bo tak jest i już" nie jest żadnym faktem. Lepiej byś napisał dlaczego? Bo się uruchamia i alokuje/dealokuje pamięć jak inne programy, które mogą być odpalane pod systemem? :)

Powiem tak własny manager pamięci jest zawsze lepszy niż malloc czy cokolwiek innego. Pamięć wirtualna itp. nie ma tutaj nic do rzeczy. Przez manager pamięci rozumiem tutaj, że alokujesz duży blok(i) pamięci raz(to minimalizuje trochę fragmentację) i sam zarządzasz tym co się wewnątrz tego bloku dzieje i masz własne mechanizmy do śledzenia co tam jest robione. Nie bez powodu nikt np. w we współczesnych grach nie polega tylko na systemie operacyjnym (biorąc pod uwagę, że są np. różne rodzaje pamięci: fizyczna, wirtualna, na karcie graficznej itp).  Na atari jest ST/TT ram i teraz jeszcze dochodzi pamięć na kartach graficznych PCI. IMHO bardziej cenne są zasoby systemowe tym bardziej taki manager pamięci jest potrzebny, więc nie zgodzę się, że manager pamięci jest potrzebny tylko jak jest pamięć wirtualna.  Nikt o zdrowych zmysłach nie polega w 100% na OS'ie i bibliotece standardowej C.
Pozatym tak jak pisałem, zawsze jest reset jak pamięć się skończy (reset jest często praktykowany np. na konsolach :)).

Czyli tak jak inny program alokujący dealokujący pamięć. Więc z tego można wywnioskować jedynie, że każdy program użytkownika robiąc alokację/dealokację zwiększa fragmentację pamięci. I tak jest to prawda :), no chyba, że robi alokacje dobrze i korzysta z własnego managera.  Ale to nie oznacza, że upx czy inny paker jest zły, bo robi te same rzeczy co inne programy. Pozatym skąd wiesz, może ma jakiś własny manager pamięci, który minimalizuje fragmentację?

Racja, ale po to to właśnie jest. Robisz alokację raz, albo w większych/równych blokach (w jednostkach kilku, kilkunastu bajtów w wielokrotności minimalnych minimalnych bloków w jakich pamięć jest przydzielana). Jak Ci się pamięć kończy to alokuje się następne bloki lub zwalnia. W razie potrzeby sam sobie tymi blokami wachlujesz, żeby zminimalizować dziury pomiędzy nimi (jak np. zwolnisz jeden blok w środku, to tak przykładowo piszę w dużym uproszczeniu).

Pozwolę sobie przytoczyć taką Wikipedię i cytat dotyczący fragmentacji zewnętrznej/wewnętrzej, który popiera moje twierdzenie (patrz zapis dot. memory poll):

Ale to wcale nie potwierdza tego, że menedżery są niepotrzebne do pamięci innej niż wirtualna. Przy zwykłej pamięci też mogę sobie alokować do woli, aż mi się nie skończy albo jak już będzie tak pofragmentowana, że nie będzie się dało nic zrobić. Czym się różni pofragmentowanie przestrzeni adresowej od zwykłej fragmentacji? Chyba przestrzeń adresowa też może się kiedyś skończyć?

Przez wiele systemów masz na myśli linuxa? ;)

Niestety to jest oczywiste. Zdziwiłbyś się w ilu książkach o deweloperce na systemy o zamkniętej architekturze, reset urządzenia jest proponowany do usuwania tego typu problemów. Przy wczytywaniu leveli ci mogą robić soft reset 'z partyzanta', a użytkownik nawet tego nie wie. A dlaczego? Żeby sobie zaoszczędzić sobie problemów podczas działania aplikacji i pracować na 'odświeżonym systemie'. A stosowanie ww. memory poll to standard (konsole, PCty, windy, tostery, lodówki ;)).

Bez stripa 3,2mb, po zestripowaniu 2mb z hakiem, po upxie trochę mniej niż 900kb. Binarka np. Papyrusa ma np o ile dobrze pamiętam 5mb, po rozpakowaniu pewnie z 10mb.

I powiem tak, fragmentacji na MiNCie się nie boję, bo prędzej system mi zejdzie niż wystąpi brak pamięci z powodu fragmentacji ;).

Saulot: ja tylko niosę pomoc.

Fragmentacja pamięci&przestrzeni adresowej to to samo. Jest z tym problem w MiNTcie, zwłaszcza jak masz np. 14MB pamięci, no ale jak się nie chcesz przejmować to nie zmuszam. Tyle że ja jak miałem tyle pamięci to się tym przejmowałem i był to dla mnie problem.

Nie pisałem że zarządcy pamięci są niepotrzebni bez pamięci wirtualnej, ale robią się trochę niepraktyczni. Alokowac możesz sobie zawsze do woli, ale w systemie wielozadaniowym bez wirtualizacji pamięci powinieneś zachowywać się kulturalnie i nie robić tego ponad miarę, bo innym aplikacjom zabraknie.

Na koniec jeszcze dodam, że aplikacyjni zarządcy pamięci pod MiNTem robią się jeszcze mniej praktyczni, bo MiNT ma specjalne mechanizmy przeciwdziałania fragmentacji pamięci.

To tyle.

Objawia się to tak: masz np. 6mb wolnej pamięci, a nie możesz odpalić programu o wielkości 1mb, bo nie ma odpowiednio dużego ciągłego fragmentu pamięci.

MiNT alokuje różnej wielkości bloki pamięci w różny sposób. Zamiast alokować wszystko jak leci, małe bloki są grupowane w jednym miejscu, średnie w innym, duże w jeszcze innym. To powoduje zmniejszenie fragmentacji pozostałej, wolnej pamięci. Dokładnych szczegółów nie pamiętam, implementował to, i pisał o tym Frank Naumann, albo na MiNTLiście, opis pewnie jest też w źródłach MiNTa.

W ZIPie znalazłem tylko plik "GRAFX2_2.2_beta".
Co to za rodzaj pliku, jakie mu nadać rozszerzenie, żeby działał?

Cześć,
na XP, WinRARem.
Wypakowuje on plik wielkości niecałe 2Mb o tej nazwie.

____EDIT____
Zgadza się, ZIP na ST jest już wiekoooooowy.

Ok, tak uczyniłem.
Izarc zrobił to samo: wypakował plik o nazwie "GRAFX2_2.2_beta" i wielkości 1 908 Kb.

Tak. Na każdy sposób i z każdego programu. Za każdym razem 'wyciąga' duży plik o wspomnianej nazwie.

To samo było.
Ale nieważne, już mi Mono przepakował u siebie.
Może uda mi się to dzisiaj nieco potestować.