Co do braku wyświetlacza - nie wiem jak używa się SIO2SD, bo nigdy go nie miałem - w SDrive "wyświetlaczem" jest Atari. Po katalogach "chodzi" się za pomocą jego klawiszy (bądź joysticka-a) a na ekranie Atari mamy listę plików. Myślę, że to jest wygodniejsze niż chodzenie po katalogach za pomocą dwu-liniowego wyświetlacza.

Długie nazwy nie są wyświetlane na liście lecz po najechaniu na konkretny plik na dole ekranu wyświetla się jego pełna nazwa (tzn. dokładnie 80 pierwszych znaków).

Co do płytki, to zmontowałem całe urządzenie na uniwersalnej, za pomocą kabelków. Jako kart używam microSD a jako czytnik - adapter w postaci karty SD z przylutowanymi na stałe kabelkami.

Co do FAT16 - nie widzę żadnego kłopotu. Sformatowałem kartę 512MB jako FAT16 i mogę tam zmieścić np. wszystkie gry na Atari. Natomiast dla PC-ta nie ma wielkiej różnicy między FAT16 i FAT32.

Co do doświadczeń - nie mam ich na razie zbyt wiele. Uruchomiłem parę gier w postaci pików binarnych i parę w postaci obrazów dysków. Wszytko działało prawidłowo. Czas wczytywania nie jest rewelacyjny, ale ma to swój "smaczek".

Takie rozwiązanie (brak wyświetlacza w SDrive) ma jedną bardzo poważną wadę. Co zrobisz w sytuacji gdy program lub gra poprosi cię o włożenie do stacji dyskietki nr 2? Zapewne zaczniesz żałować, że zamiast kupić SIO2SD wywaliłeś kasę na SDrive ;). Niestety z SDrive o grach wielodyskowych możesz zapomnieć, bo w trakcie działania gry nie jesteś w stanie zmienić obrazu przypisanego do stacji dysków. Jak dla mnie to przesądza sprawę.

SIO2SD można obsługiwać na 2 sposoby, z poziomu atari, badź za pomocą wyświetlacza i przycisków, więc masz pełną swobodę.

Czyli w SDrive można zmieniać cztery obrazy, w obrębie jednej stacji dysków? Myślałem że można mieć cztery stacje dysków z przypisanymi obrazami. Jeśli jest tak jak mówisz to problem dotyczyłby gier lub programów które mieszczą się na więcej niż 4 dyskietkach (czyli byłoby już nieźle). Mimo wszystko SIO2SD i tak pozostaje wygodniejszym i praktyczniejszym urządzeniem.

Dlatego są co najmniej 3 opcje do obsługi programowej tego :)

Pewnie nikt tego nie oferuje, ponieważ SIO2SD to już produkcja niemal seryjna (w sensie liczby sztuk pośród Atarowców w Polsce) i temat dogłębnie przetrawiony i ze wsparciem programistycznym (Pajero firmware, trub np. S2S).
I zanim pojawił się SDrive, SIO2SD nasyciło nasz rynek i stało się niemal standardem. Za to z różnych względów na A.Age po kilku latach dominacji SIO2SD u nas, pojawił się SDrive, którym dopiero odkrywają Amerykę emulatora stacji dyskietek opartego na kartach SD jako nośniku ;) Tak to przynajmniej wygląda z zewnątrz, że SIO2SD nie przyjęło się jakoś na "zachodzie", za to skromniejszy SDrive południowego sąsiada zdobywa tam popularność :) Ale to już Piguła czy Lotharek mają wiedzę ile mieli zamówień na SIO2SD z "zachodu".

http://atariarea.krap.pl/forum/viewtopic.php?id=6599 , moje boje z sdrive, skladalem to niedlugo po tym jak je Raster opublikowal, poszlo w koncu do Grzybsona. Ot sprytne wgrywadelko .

150$ za coś takiego, tyle, że w obudowie? :O "Gupi" ci Amerykanie ;) To za podobną kasę jest 1541 Ultimate dla C64, który w przeciwieństwie do SDrive jest genialnym kawałkiem hardware-u ;)

Używam już kawałek czasu (na oko od polowy marca) i potwierdzam całą swą mocą. Pomimo swojego minimalistycznej koncepcji, zaskakująco wygodne w użyciu. I najwazniejsze - jest tanie i (wydaje mi się) łatwe w budowie. Idealnie zaspokaja moje atarowskie potrzeby (jako uzupełnienie do IDEa do ładowania całodyskowych dem i gierek).

Urborg, adi (i reszta zainteresowanych): emuluje cztery napędy za pomocą tych dwóch przycisków robimy nie jako ROL, ROR (rotate left, right) na obrazach (podobnie jak rotacja bitów w bajcie za pomocą wspomnianych rozkazów). Czyli na starcie montujesz wszystkie potrzebne obrazy pod wirtualne napędy, a po naciśnięciu guziczka obraz z d4, wędruje na d3, itd, a z d1 na d4 (lub na opak, w zależności od guzika). Przycisk Boot zaś montuje pod d1: pliczek sdrive.atr

Jaki ich? nie bluźnij. Rpodowity czeski produkt. Że jakieś amerykany zrobili swój odłam (Sdrive nuxx) z programatorem na płycte(ot, kilka oporników), dali miejsce na rpzelotowe sio i obudowe to już "niejako ich"? Jakby ktoś z naszych wystawiał na ebay'u o też by wzięcie miało...

Używa tu ktoś jeszcze srdive'a oprócz mnie i adiego?

Dorzucę kilka zdjęć.

Zielona płytka z diodami, DIP-switch'ami i guzikami to zaadaptowany element innego urządzenia (stąd nadmiar rezystorów, których nie chciało mi się wylutowywać). Wtyczka SIO - samoróba z kleju epoksydowego i elementów złącza zasilania PC.

Jako czytnik kart SD idealnie nadaje się złącze ze starej taśmy sygnałowej do napędu 5" dyskietek PC (dowiedziałem się jednak o tym już po fakcie użycia adptera mikroSD).

Pozdrawiam serdecznie

kolejne zdjęcie

kolejne