Skoro zostałem wywołany, to tytułem wyjaśnienia. Książkę dostałem 3 dni temu i ledwo zdążyłem ją przejrzeć, bo akurat wyjechałem. Z tego co widzę jest (przynajmniej w jakiejś części) kompilacją tekstów dotyczących Atari z Pixela i być może innych mediów. Jest tam co najmniej jeden mój tekst - recenzja Laury, którą opublikowałem w Pixelu. Za swoje teksty zawsze dostawałem wynagrodzenie i podpisywałem stosowną umowę z wydawcą. Nie chce mi się nawet sprawdzać, czy zawierała możliwość kolejnych publikacji tekstu, przypuszczam, że tak. A nawet jeśli nie, to nie miałbym tego nikomu za złe. To drobiazg.
Cieszy mnie ta książka, cieszy, że jest tam jakaś moja mała cegiełka.

Sprawa, o której ktoś wspomniał dotycząca mojej osoby polegała na czymś innym. Na stronie poświęconej książce (https://wiecejwegla.pl/) Łapusz wykorztstał do reklamy książki cytat z mojej nostalgicznej wypowiedzi o Atari z jakiegoś specjalnego numeru Pixela. Cytat jest oczywiście podpisany moim nazwiskiem. Dowiedziałem się o tym, gdy kilka osób napisało do mnie z gratulacjami, że napisałem książkę o Atari :))) Rozbawiło mnie to, wyjaśniłem nieporozumienie na forum, napisałem do Łapusza śmiejąc się z tego i tyle.

@Adam Klobukowski - poważnie chce Ci się sądzić w tak błahej sprawie? Ostatnio wszyscy kłócą się publicznie, straszą pozwami, dociekają kto od kogo ściągnął schemat, a kto układ śrubek na obudowie rozszerzenia... Smutne to. Rozumiem jeszcze gdy chodzi o biznes, ale o hobbystycznie napisany tekst?

Co do ostrych słów wobec Łapusza i wieszania na nim psów, to uważam to za przesadzone i niesprawiedliwe.

Piękne miasto ten Szczecin... Robiłem tam kiedyś imprezę retro. Macie mój joystick! ;)

No ale bądźmy szczerzy: oprócz tego, że konsolka fajnie wygląda na półce (mam podobną, dostałem w prezencie), to jest to przez format i sterowanie całkowicie niegrywalne, szczególnie, że mowa o grach zręcznościowych arcade, wymagających najwyższej precyzji.

Dla mnie zakupem roku okazał się Ambernic RG35XX za 220zl. Nadrabiam na nim klasyki arcade praktycznie codziennie.

Bardzo dawno w Robbo nie grałem, więc nie pamiętam czy to bug czy feature ;) ale na 3 planecie, gdy teleportowałem się do "ukrytej komnaty" (tej ze znakiem zapytania), zniknęły mi z planszy wszystkie stworki i wszystkie drzwi.

Jeśli jeszcze jest możliwość to zaklepałbym dwójkę (całą, bo namówiłem na zlot kumpla - starego atarowca).

Aha, od czwartku. Wiem, że zlot od piątku, ale Gzyniu w czwartek organizuje biforka ;)

1. Xerxes: Edycja Soundtrack 1 szt.
2. takron27 - ed. standard x1
3. Rastan - ed. standard x1
4. pancio - FULL x1
5. Dracon__ - ed. Soundtrack 1szt.
6. DaruG - ed. Soundtrack 1szt.
7. mu - ed. Soundtrack 1szt.
8. tytus - ed. Soundtrack 1szt.
9. Renton - edycja standard 1szt.
10. micromax - standard 1szt (proszę o powiadomienie mail - micromax@tlen.pl)
11. Harry - ed. Soundtrack 1szt.
12. nosty - ed. soundtrack 1 szt.

@lopez - w sensie, czy to ten mój? Absolutnie nie :) Jak pisałem - nie wystawiam.
Ale bardzo dziękuję za wycenę, teraz wiem już dość.

Hipnotyzujące!

Przy okazji: z Losta przywiozłem płytę Braci, niestety nie mam już w domu żadnego czytnika tak prehistorycznego nośnika jak płyta CD ;) Czy jest możliwość legalnego ściągnięcia wersji cyfrowej? jeśli tak, to poproszę na prv, oczywiście obiecuję zachować dla siebie. Thx.

@robecc - ja bym się wystrzegał budowania sobie obrazu świata na podstawie filmików na yt, czy mediów w ogólności. Bo błyskawicznie skończysz w bańce. Warto pytać osoby, które tam były dłużej, lub mieszkają. I to nie jednej, ale kilku, z różnych miejsc i środowisk. Często jest to kompletnie inny przekaz.

Wyobraź sobie np. jaki obraz Polski może zbudować sobie mieszkaniec Europy Zachodniej czy USA, oglądając wyłącznie kanały lewicowe, bo akurat takie współgrają z jego przekonaniami. To będzie pewnie równie "prawdziwy" obraz jak twoje wyobrażenie tamtych miast.

Sorki, że robię za marudę, ale oba są słabe :P

Pierwszy mówi bzdury. W skrócie: normy i pudełka norm powstały właśnie dlatego że działają. Nie dają rewelacyjnych, odkrywczych, innowacyjnych rezultatów, ale pozwalają przeżyć zdecydowanej większości przeciętnych ludzi, czyli tym 97%. Gdyby każdy z ludzi postanowił "wyjść z pudełka", to wtedy 97% z nas poniosłoby sromotną porażkę.
Facet mówi jak jakiś kołcz, czy inny "bogaty ojciec" wmawiający ludziom, że każdy może rzucić pracę i żyć ze spekulacji nieruchomościami. Bo wystarczy chcieć złamać schematy. Nie. Nie wystarczy.

A drugi prelegent najpierw powiedział rzeczy oczywiste i powszechnie znane, na temat złudzeń poznawczych, by następnie dać publiczności rady tyleż oczywiste, co nieprzydatne na temat walki z nimi. Skoro ewolucyjnie wykształciliśmy w sobie zdolność oceny nowo poznanej osoby w ciągu pierwszych iluś tam ms., to rada "nie polegaj na pierwszym wrażeniu" nie jest żadnym sposobem, lifehackiem, trickiem, czy metodą na poradzenie sobie z własnym mózgiem. Jest mniej więcej tyle samo warta co powiedzenie "weź się w garść i patrz optymistycznie na świat" osobie z depresją.

PS. Pierwszy był ciut śmieszniejszy. ;)

<chwalę sie>
Przed chwilą ukończyłem Floba na real Atari! :)
</chwalę sie>

Żaden tytuł na Atari, od czasu Duszpasterza tak mnie nie wciągnął.

Całość zajęła mi (szacunkowo) 6 - 7 godzin zabawy. Level 4 jako jedyny przeszedłem za pierwszym podejściem. Najtrudniejsze były oczywiście miejsca gdzie trzeba było "przelecieć". Kluczowe okazały się sekrety, bo zapewniają zapas życia pozwalający na dziesiątki prób.

Gra jest znakomita nie tylko graficznie, muzycznie i technicznie, ale przede wszystkim jeśli chodzi o design rozgrywki, co na Atari jest rzadkością.
Nowoczesne rozwiązania designerskie:
- "easy to learn, hard to master",
- zapis progresu,
- możliwość dziecinnie łatwego patchowania wydania fizycznego (!),
- achievementy,
- brak sztywnej liczby żyć,
- pozostawienie graczowi wyboru jak ambitnie chce grać: czy maksować plansze, czy jedynie ukończyć grę,

są tu idealnie zmiksowane z cechami typowymi dla gier retro:
- wysokim poziomem trudności,
- brakiem checkpointów
- pewną, nazwijmy to "złośliwością" gry wobec gracza (np. umieszczanie najtrudniejszych fragmentów pod koniec levelu, czy ginięcie natychmiast po wpadnięciu do danej planszy jeśli nie wykona się blyskawicznie, "na pamięć", uniku).

Współczesny, młody gracz poczułby frustrację i podziękował, ale dla fanów gier retro 8-bit to chyba idealnie przyrządzony koktail tradycji i nowoczesności :)

Początkowo byłem zdziwiony, że autor nie ograniczył się do prostego odwrócenia grawitacji bohatera (na wzór chociażby "VVVVVV"). Dopiero po ograniu doceniłem ile do gry wnosi zastosowany flip całej planszy.
Nie wyobrażam sobie ile godzin pracy wymagalo dotunowanie tej mechaniki i sterowania tak, by gracz nie tracił kontroli nad bohaterem i by zachować płynność rozgrywki. To majstersztyk designu i kodowania.

Co jeszcze... animacja głównego bohatera to kolejna mała perełka.

Do tego wszystkiego dostajemy przyjemną i nienachalną fabułę, w akurat takiej dawce jakiej potrzebuje gra zręcznościowa, wspomaganą przez intro i outro.

Gdybym miał coś zmienić, to usunąłbym jeden czy dwa frustrujące i nielogiczne momenty (jak ten opisany w poprzednim poście), oraz zastosowałbym jeszcze jedno rozwiązanie, do którego przyzwyczaiły nas współczesne gry action - adventure: gdy gracz przejdzie wyjątkowo trudny fragment, to otwieramy mu łatwą, wcześniej niedostępną drogę powrotną, jednokierunkowy skrót. We Flobie często nie możemy się cieszyć z udanego trudnego manewru, bo już czujemy frustrację wiedząc, że za chwilę trzeba będzie go powtarzać wracając. 
Ale to drobiazgi.

Podsumowując: Flob to jedna z najlepszych gier na Atari ever. Moja ocena: 95/100.

Bocianu, sprawiłeś mi swoją grą mnóstwo frajdy, bardzo Ci dziękuję za Twoją pracę i już nie mogę się doczekać kolejnej gry :)

Chciałem zgłosić dwa błędy. Gram w wersję 1.02 na real Atari 65XE.

Błąd 1. klasa LOW
Po długiej (ponad godzinę) grze na ostatnim levelu (return to lab) muzyka zamienia sie w pojedyncze plumkania i powarkiwania. Ta zamiana nie jest gwałtwona, tylko muzyka jakby się konczy, a potem zaczynają się przypadkowe nutki. SFX działają poprawnie.
Przypuszczam, że błąd pozostał niewykryty, bo nikt tak długo jak ja nie błąkał się po tym nieszczęsnym levelu (co wiąże się z błędem nr 2).

Błąd 2. klasa CRITICAL
Ostatniego levelu nie da się ukończyć. Nie da i już :P Nie można otworzyć środkowej z pięciu blokad prowadzących do profesora. Grałem ponad godzinę, zwiedziłem wszystkie lokacje po 3 razy, znalazłem dwa sekrety, więc miałem spory zapas floba, właziłem w każdą dziurę i nigdzie, powtarzam NIGDZIE nie ma triggera otwierającego środkową blokadę.
Ponieważ niemożliwe jest bym coś przeoczył, więc gra musi być popsuta, innej możliwości nie widzę :P
Uprzejmie proszę autora o naprawę a ja idę spać :P