Generalnie rzecz rozbija się o to, że w ST (wszystkich) mamy dwa banki pamięci: czyli bank 0 i bank 1. Oryginalnie jest tak, że w ST mających 512k obsadzony jest tylko bank 0. W Atari z 1MB obsadzony jest dodatkowo bank 1. W każdym z banków mogą być tylko dwie możliwe wielkości obsadzenia RAM: 512kB lub 2MB. To daje nam kilka kombinacji zrobienia 0,5MB, 1MB, 2MB, 2,5MB, 4MB.
2MB robi się tak, że wymienia się oryginalne 512kB na 2MB.
2,5MB robi się tak, że dodaje się 2MB w banku 1 a bank 0 zostawia się jako 0,5MB.
4MB robi się tak, że w oba banki wkładamy po 2MB.
Atari ST jest przygotowany na obsłużenie tych wszystkich ilości pamięci, więc nie potrzeba oprócz pamięci żadnej elektroniki dodatkowej. Wszystko rozbija się o to, że trzeba po prostu wszystko odpowiednio połączyć i już.
Nie ma jednoznacznego i jedynego opisu, ani jednego najlepszego rozszerzenia, bo rewizje płyt są tak różne i jest ich tak dużo, że nie da się tego zrobić tak samo fizycznie we wszystkich Atari. Ale zasada jest zawsze ta sama.
Wykorzystać można kości pamięci 1-bit lub 4-bit łącząc je w odpowiednie konfiguracje. Można też wykorzystać moduły SIMM 30-pin, lub 72-pin, ale uwaga: nie mogą to być nigdy pamięci EDO, muszą być fast page (czyli tzw. zwykłe SIMM, nie EDO).
Można to robić "na pająka" kabelkami, albo nalutowywać pamięci "na barana", albo też zrobić do tego osobną płytkę. Liczy się inwencja i fantazja osoby robiącej rozszerzenie:-)
Zasada jest taka, że do wszystkich pamięci musimy podłączyć równolegle linie adresowe. Wszystkie one są dostępne w miejscach oryginalnej pamięci, lub na odpowiednich rezystorach na płycie. Dodatkowo przy obsadzaniu w banku 2MB zamiast 512kB brakuje nam najstarszej linii adresowej, ale MMU ma tą linię i obsługuje ją, tylko jest niepodłączona, więc trzeba dociągnąć kabelek dla A9.
Do wszystkich pamięci też podłączamy równolegle sygnał RW/WE, on też jest dostępny na wszystkich pamięciach na płycie lub na MMU.
Reszta linii musi być podzielona odpowiednio na dwa banki i na części HI i LO magistrali danych. Linie danych D0-D7 to linie LO, a D8-D15 to linie HI. Doprowadzamy je do kości odpowiednio LO i HI w obu bankach. Istotne jest, żeby do tych kości pamięci, które obsłużą linie HI doprowadzony był sygnał CASH, a do tych, które obsłużą linie LO - odpowiednio sygnał CASL. Sygnały CAS i RAS w Atari mamy przydzielone odrębnie dla obu banków i mamy sygnały RAS0 i RAS1, które służą do banków 0 i 1, oraz CAS0L, CAS0H, CAS1L, CAS1H - wszystkie dla odpowiednich banków 0 lub 1 i dla części linii danych LO i HI.
Linie danych można wziąć z pamięci na płycie, lub z Shiftera, natomiast sygnały RAS i CAS również z pamięci na płycie lub bezpośrednio z MMU.
W "krótkim" ST linie dla banku 1 nie są dostępne przy pamięciach, bo oczywiście nie ma w tym Atari banku 1. Jednak konstruktorzy wyprowadzili na płycie punkty lutownicze z sygnałami RAS/CAS. MMU jest to samo we wszystkich Atari, więc rozszerzamy pamięć identycznie we wszystkich.