No mnie się mgliście kojarzy, że wbrew temu, co napisano nieco wyżej, TOS 2.06 (i 3.06) obsługuje co najmniej 512 MB. W sumie nie ma chyba wyraźnego powodu, żeby 1 GB to był jakiś problem, bo to jest 65536 klastrów po 16k - dopiero 32k się przestaje mieścić na 16-bitowych zmiennych (ze znakiem).

To nie jest partycja TOS, to jest partycja "GEM".

Ile może mieć partycja BGM, to oidp zależy od wersji TOS-u (a konkretnie GEMDOS-u). 1 GB to chyba dopiero TOS 2.06.

Nie. TOS np. 1.04 też bootuje się z HD, tylko pod warunkiem, że to jest dysk podpięty przez port DMA. Natomiast TOS 2.0 potrafi się bootować z IDE (czego poprzednie TOS-y nie umieją). Ale to dotyczy tylko atarowskiego host adaptera IDE, takiego jak w Falconie. Jeśli ktoś podepnie IDE przez port DMA i interfejs "udający" ACSI, to TOS 1.x powinien z niego startować.

Zdaje się, że dyski do 2 GB ma obsługiwać GEMDOS Falcon TOS-u (4.04), ale nie wiem, czy nie ma w tej obsłudze jakichś błędów.

Dawaj, ja mam same takie dyski :P

OK, to może przeczytaj instrukcję. Chociaż wydaje mi się, że formatter jest na tyle prosty, że każdy nawet bez jej czytania by już na to wpadł. Wystarczy spojrzeć na menu:

Pytanie retoryczne: co należy wybrać (czyli wcisnąć), żeby zmienić format 180k na np. 360k?

Kurzu? Może jednak ruszyłeś jakimiś kabelkami w środku przy okazji i to pomogło - patrz sugestia macgyvera o zimnym lucie i tym podobnych.

No, ale zresztą co tam. Skoro pomogło, to dobrze :)

A kto, robaczku, kiedykolwiek pisał tutaj, że "po zmianie formatu" cokolwiek jest wysyłane do stacji?

Ty to sam sobie osobiście ubzdurałeś, i nie dałeś sobie przetłumaczyć, że jest inaczej.

"Niestabilność" MiNT-a wynika z dwóch TOS-owych zaszłości, które przekładają się na dwie wielkie dziury w ochronie pamięci:

1) ochronie nie podlega pamięć BIOS-u, sterownika twardego dysku i wszystkich programów załadowanych z AUTO przed MiNT-em. Każda (przypadkowa) ingerencja w ten obszar może się skończyć tragicznie.

2) jeden proces - konkretnie AES - ma specjalny przywilej bezkarnego zapisu danych do pamięci aplikacji, nawet jeśli ta pamięć jest chroniona. AES natomiast nie jest stuprocentowo odporny na nieprawidłowe parametry zawarte w global array w chwili jego wywołania - z czego wynika, że przy odrobinie szczęścia (pecha) można skłonić AES do zapisu danych w chroniony obszar i uwalić system.

To drugie można rozwiązać na dwa sposoby:

1) przenosząc AES całkowicie do userspace i likwidując jego odrębność od wywołującej go aplikacji. AES działałby wtedy jako zwykła biblioteka (dzielona) a wszystkie jego operacje wykonywane byłyby "w imieniu" procesu użytkownika (czyli w imieniu aplikacji GEM). W przypadku naruszenia ochrony pamięci uwaleniu ulegałaby aplikacja, a system pozostawałby nienaruszony.

To był mój pomysł, którego Frank chyba nawet nie był w stanie zrozumieć (nie znał się zupełnie na GEM-ie).

2) przenosząc AES całkowicie do kernelspace i likwidując jego odrębność od kernela. AES działa "w imieniu" procesu użytkownika (w imieniu aplikacji GEM). W przypadku naruszenia ochrony pamięci uwalana jest aplikacja, a system pozostaje nienaruszony - niestety, AES w tym przypadku działa z prawami kernela (nie wiadomo, po co), więc śmiecie w global array ciągle mogą spowodować zniszczenie całego systemu.

To jest to, co zostało zrobione w postaci modułu kernela XaAES.

MagiC natomiast jest niestabilny sam z siebie, przypuszczalnie z powodu błędów w kernelu i spółce, i jest sobie w stanie sam tak namieszać w swoim własnym wnętrzu, że się wywróci po zadaniu mu np. kopiowania pliku jego własnym desktopem.

A zaxxona nie znaleziono? ;)

Party bardzo fajne, mimo że termin nieco kontrowersyjny.

Konflikty sprzętowe to, niestety, nie mój resort.

No, chyba ci się jednak opłaci w tym podłubać, SDX 4.4 jest jednak o niebo lepsza od 4.2 ;)

W archiwach czy bibliotekach jak najbardziej robi się kwerendy i to znaczenie tego wyrazu nie pochodzi z języka angielskiego. To angielskie "query", tak samo jak nasza kwerenda, pochodzi od łacińskiego "quaerere" = wyszukiwać. Dlatego mają podobne znaczenia, że pochodzą z jednego źródła.

"re-" jako przedrostek (wiem, powtarzam się) też pochodzi z łaciny. I generalnie z tego powodu występuje w wyrazach pochodzenia łacińskiego (wszystkie, które wymieniłeś) albo przynajmniej romańskiego (w rodzaju "reward", od francuskiego "regarder").