Tak. To jak z tą wartością?

Przy podpiętej IDEi wejdź z DOS-u do BASIC-a, daj ? PEEK(583) i napisz, co wyświetla.

Innymi słowy, można z C-64 wyjąć SID-a i VIC-a, przełożyć do wnętrza pudełka zawierającego 16 MB pamięci z taką animką i takim układem DMA, i to nadal będzie "demo co chodzi na standardowym C-64"?

Nie wiem, czy zwrócili Koledzy uwagę, ale przytyk do brązowo-fioletowej palety C-64 to była tylko taka marginalna złośliwość. Gwóźdź programu jest gdzie indziej.

Czy NUFLI czy nie, animka na zwykłym Commodore mogłaby mieć coś pięć klatek, i to nie na sekundę, ale na krzyż, zgadza się? Z drugiej strony, jeśli chodzi o produkcje na Atari, mamy do czynienia (ze strony również atarowców) z kręceniem nosem pod hasłem "fajne, ale to na VBXE, a nie na Atari". Albo (parę postów wyżej) "gierka fajna-zajebista, ale na 320k". A na portalu c64scene.pl można przeczytać opinię, że (cytuję) "powinniśmy się trzymać oryginalnej konfiguracji, a nie leczyć kompleksy rozszerzeniami".

Tymczasem, jeśli chodzi o inkryminowaną animkę, mamy do czynienia nie z "ładne, ale to na REU"[1], tylko z "przecudne i na C-64" (post inicjucjący). A w tematach okołoanimkowych można przeczytać, że:

A przecież, gdyby być człowiekiem złośliwym (którym jestem), można byłoby powiedzieć, że sprzęt, na jakim można zapuścić tę produkcję, to nawet nie jest C-64 z rozszerzeniem pamięci, tylko rozszerzenie pamięci z przyczepionym Commodore'em jako wyświetlarką - bo z tego, co tu zostało powiedziane, można wywnioskować, że wkład CPU w wyświetlenie animacji oraz zagranie muzyki jest w zasadzie minimalny, wszystkim zajmuje się ta karta. Ale w tej sytuacji nawet nasz kolega Nitro nie powie, że "trzeba się trzymać oryginalnej konfiguracji", tylko że animka, mimo że poszła na wild-compo, jest zachwycająca.

Innymi słowy, można odnieść ogólne wrażenie, że generalny ton tzw. dissu na rozszerzenia sprzętowe, jaki dochodzi ze strony środowiska C-64, zasadniczo cichnie, kiedy to rozszerzenie sprzętowe jest do C-64 i kiedy okazuje się, że można na tym zrobić coś fajnego, czego zwykły komp nie pociągnie. A to jest już moralnie nieobojętne, że tak powiem, bo świadczyłoby o tym, że argument "fajne, ale na (320k, VBXE, Covoxa, 65C816, niepotrzebne skreślić)" jest przeważnie użyty kłamliwie i znaczy w istocie "niefajne, bo to na Atari" (ewentualnie, w lokalnym wydaniu "niefajne, bo na sprzęt, którego nie mam").

Żeby wszystko było jasne, ja, jak wszyscy wiedzą, jestem zwolennikiem rozszerzania, byleby rozszerzenie miało tzw. ręce i nogi. Toteż generalnie jestem za tym i w stosunku do C-64. Nie jestem tylko zwolennikiem podwójnej moralności.

Mam jednak nadzieję, że zajadła ortodoksja pod hasłem "tylko 64k i 1541" albo (u nas) "tylko 64k i magnetofon" się będzie, między innymi pod wpływem takich produkcji, wykruszać, kiedy ludzie zobaczą, że sprzęt się rozszerza nie po to, żeby sobie ułatwić, albo żeby leczyć kompleksy, ale dlatego, że pozwala to robić rzeczy o kompletnie nowej jakości, które (że się powtórzę) na gołym sprzęcie nie to, że robi się trudniej, ale są po prostu niemożliwe.

Dziękuję za uwagę.

[1] bo ładna to ona jest, ale kwestie czysto artystyczne tu pomijam skupiwszy się na stronie, że tak powiem, techniczno-moralnej.

Co za różnica w jakim trybie? Animka to animka, a to całe DMA copy - oczywiście o ile mi wiadomo, bo ja się nie znam na C-64 - działa tak, że dane kopiowane są w zasadzie bez absorbowania procesora. Więc co to za problem poświęcić całą jego moc na zrobienie trybu graficznego...

Jak mówię, śmiszne to trochę w komodorowym wydaniu, te zachwyty nad 1) animacją, 2) animacją, do wyświetlenia której potrzebne jest potężne rozszerzenie, 16 MB, jeszcze na dodatek samo kopiujące pamięć.

PS. O, obchodzę jubileusz: post nr 3000. :)

Jak przemilczamy, przecież jest nad filmem jak byk napisane. Poza tym, rozszerzenia to rozszerzenia :)

Ten na C-64 idzie z pamięci (przez DMA copy), ma 16 mega i 2 kolory (brązowy i fioletowy). Ten na Atari idzie z dysku, ma 8 mega i 128 odcieni szarości. Oczywiście, że rozdziałka jest mniejsza, ostatecznie ciągnie to CPU a nie sprzęt, jak w przypadku C-64.

Może jest i elegancko, spróbuj jednak. Ostatecznie taki kabelek i ręczna konfiguracja się nie wykluczają. Jeśli będzie działać jak należy, to może przekonasz miliony użytkowników, żeby sobie to dolutowali.

Tia, zmienna środowiskowa byłaby najlepsza. Tylko że jedna jedyna Sparta X je ma.

To niestety chyba może być prawie wszystko, np. walnięty ROM. Stan linii (HALT i BERR) wskazuje, że wystąpił podwójny bus error (czyli raz access fault i drugi raz przy próbie jego obsługi). Motka wtedy automatycznie się haltuje.

PS. Nie pamiętam co się wtedy dzieje z liniami adresowymi, ale gdyby pozostawały w ostatnim stanie, to można byłoby odczytać adres, gdzie się procek wyłożył.

No, ale dlaczego sądzisz, że koderom miałoby na tym zależeć? Każdy raczej zna umiejętności własne i z grubsza orientuje się, co mogą inni.