Z pewnoscia dla kazdego kto wychowal sie na QA, mozliwosc zapoznania sie z historia powstawania tego programu bylaby czyms naprawde frapujacym. Dla mnie osobiscie, ale mysle, ze dla wielu innych rowniez, szczegolnie autor tego asemblera, ale tez inne osoby zwiazane z TA i Avalonem, sa prawdziwymi legendami, ktorych darze duza estema i szacunkiem.
Jesli jest taka mozliwosc udostepnienia zrodel QA 1.1 to dolaczam sie w prosbie skierowanej do autora i osob z nim zaprzyjaznionych.

Ciekaw jestem jakie ulepszenia oferuje QA 1.1 w stosunku do wersji ogolnie znanej.

Druga muza z Lasermanii to raczej na pewno kompozycja innej osoby - DK, znanego z ASMA pod ksywa Sherlock.

Natomiast bardzo mnie nurtuje historia gry Electrobody, bo zawsze wydawalo mi sie, ze powstala jej wersja atarowska, ale niestety nikt inny tego nie moze potwierdzic. O ile mnie pamiec nie myli byla o tej grze wzmianka we wstepniaku jednego z numerow "Swiata Atari", w ktorym redaktor dzielil sie z czytelnikami informacja o powodzeniu polskich gier na atari na zachodzie.

W innym topicu z tegoz forum, jest juz "schematic diagram of the prototype of the extension unit" wraz z zalozeniami. Czyli, mam nadzieje, powazny argument dla naszych elektronikow do wlasnych eksperymentow na polu doskonalenia zalozen i elektronicznego wykonczenia projektu. Moim zdaniem bardzo wazne jest szybkie wlaczenie sie w prace nad projektem, aby pewne, ewentualnie, malo atrakcyjne z punktu widzenia wlasnie nas tutaj, zalozenia, nie zostaly ostatecznie przesadzone. Moze warto zwrocic uwage na proponowane adresowanie rejestrow, czy elastycznosc w wyborze kolorow.
Prawde mowiac nie mam za bardzo pojecia jak te i inne zagadnienia maja zostac rozwiazane - a moze ktos to juz zrozumial czytajac, z powyzszych dyskusji?

Dzieki za odzew i przepraszam za pomylke w podaniu liczby sektorow zajmowanych przez directory.
Sprawa rozwiazania lokowania dlugich nazw na dysku jest moim zdaniem dosc istotna dla dobrego dzialania roznych uniwersalnych przegladarek, playerow, itp. uzytkow.
Co do pomyslu tworzenia plikow tekstowych (.ico) opisujacych kazdy plik oddzielnie, to wydaje mi sie, ze w zwiazku z ograniczona liczba miejsc na nazwy plikow na dysku, to nie ma szans powodzenia, ale to tylko moje zdanie.
Natomiast stworzenie globalnego rejestru pelnych nazw plikow na dyskietce, wraz z ewentualnymi dodatkowymi informacjami, i zapisanie go w osobnym pliku, to rozwiazanie bardzo, mysle, trafione.

Jeszcze jedna rzecz, nazwy wcale nie musialyby miec okreslonej liczby bajtow np. 27, ale tyle ile potrzebuja, a wiec mozna byloby zaoszczedzic sporo miejsca z tej przestrzeni dysku na dlugie wpisy nazw plikow.
Jesli chodzi o dyski SD, to chyba jednak 32 wpisy w directory powinny wystarczyc, natomiast w DD mozna byloby sprobowac wykorzystac te drugie polowki sektorow directory.

Programy wykorzystujace te drugie directory, wedlug mnie, powinny miec mozliwosc odczytywania takze tradycyjnego directory.

Przepraszam za chaos w poscie, ale pospiech...

Bardzo ciekawa dyskusja!
Coz, jesli bedzie mi wolno wtracic cos od siebie, to mam takie oto zdanie na poruszany temat:

-65816 jest chyba jedynym rozsadnym wyborem sposrod dostepnych na rynku procesorow z rodziny 6502 - najbardziej rozwojowy;

-nie oznacza to, ze JEST TO NAJLEPSZY PRODUKT TEGO TYPU W HISTORII; pewnie nie wszyscy z Was slyszeli o 65CE02; wg. mnie jego mozliwosci byly o wiele wieksze, choc bylby problem z pelna kompatybilnoscia oprogramowania w wiekszej mierze niz dla 65816, z uwagi na jego podstawowa zalete - krotszy czas wykonywania wiekszosci rozkazow (przewaznie o cykl, ale takze o dwa), a wiec w takich programach, ktore "licza cykle", bo jest to im potrzebne, np. do zmiany koloru w linii. Generalnie mam wrazenie, ze jego specyficzne instrukcje wydaja sie znacznie bardziej porzadane i dajace wieksze zyski w liczbie cykli i dlugosci kodu.
Niestety wraz z upadkiem Commodore, wytworcy tego procka, mozliwosc jego pozyskania stala sie praktycznie rowna zeru.

Tutaj jest link do dyskusji na forum sympatykow procesorow z rodziny 6502, swiadczaca o tym, ze jednak procek zostal w pewnej liczbie wypuszczony na rynek i ze niektore prywatne osoby sa w jego posiadaniu.
Natomiast dokumentacja tego procesora znajduje sie tutaj, polecam, bo to ciekawa lektura, chocby do skonfrontowania jego mozliwosci z 65816.

Jesli idzie, o to czy warto inwestowac w 65816, to moim zdaniem zalezne jest to od dwoch rzeczy:

- czy w najblizszej przyszlosci powstanie alternatywa dla tego procka (dochodza nas informacje o roznych pracach nad stworzeniem wlasnego procesora kompatybilnego z 6502, powstaja nowe technologie latwego wytwarzania ukladow o takim stopniu zlozenia, itd.)

- dopracowania w szczegolach zalozen dzialania atari z tym procesorem; moim zdaniem konsultacje w szerszym gremium bylyby jak najbardziej na miejscu, bo kwestii do rozwazenia, jak mi sie wydaje, jest calkiem sporo, ale moze mi sie tylko tak wydaje.

Zastrzegam, ze to moja ostatnia wypowiedz na ten temat.

Chcialbym zaprosic wszystkich ciekawych argumentow opozycjonistow integracji o zapoznanie sie z tym obszernym artykulem. W moim przekonaniu doskonale precyzuje on stanowisko tej strony sporu.

Seriousa #12 mozna juz sciagnac ze strony Vasca, stad.

Cieszy mnie, ze mag wreszcie wyjdzie. Takze to, ze TeBe wszedl w tak bliskie relacje z redakcja Syzygy i jak mi sie wydaje odpowiada za calosc kodu magazynu. Byc moze ta wspolpraca przetrwa i zaowocuje czestym wychodzeniem kolejnych numerow, czego bym zyczyl nam wszystkim.

Niemniej niepokoi mnie kilka rzeczy, niektore zreszta nie od dzis, a niektore od czasu ujrzenia wersji "roboczej" zina. Otoz smiem twierdzic, ze glowna przyczyna tak bardzo dlugiego powstawania zina byly bledy organizacyjne i opor Vasca przed sytuacja, w ktorej musialby zabiegac o czyjas pomoc czy wsparcie. Chodzi mi oczywiscie o pomoc w kodowaniu zina. Mysle, ze do dyspozycji na prosbe ze strony Vasca pozostawal dotychczasowy glowny koder maga, Charlie, ale skonfliktowany z nim nie skorzystal z tej mozliwosci. Inna sprawa byl nowy format do wyswietlania tekstu w proporcji - GHE, ktory nie wiedziec czemu [w wersji roboczej zina znalazl sie bardzo dobry artykul Tkacza wytykajacy niedociagniecia formatu] zyskal, az takie uznanie w oczach redakorow zinu, ze zdecydowali sie na problematyczna konwersje powstalych juz tekstow w formacie dotad uzywanym EED na GHE - przyznam szczerze, nie rozumiem tej decyzji w sytuacji powaznych problemow w znalezieniu osoby do zakodowania zina. Tym samym niewatpliwie skala trudnosci w zakresie skodowania zina znacznie wzrosla, a doliczyc do tego trzeba czas poswiecony na konwersje artykulow.

No i niestety najgorsze w tym wszystkim jest to, ze musialo dojsc w tak dlugim okresie "marazmu" do zniechecenia znacznej czesci redaktorow i osob zaangazowanych w tworzenie maga, a pewnie i zakres potencjalnych czytelnikow znacznie sie zawezil.
Maga ostatecznie koduje TeBe (chyba tez znacznie wczesniej mozna bylo to uzgodnic), co wiec z wczesniejszymi deklaracjami, ze zinem zajmuje sie juz Lizard ? Czyzby i jego osobe nalezaloby dopisac do listy redaktorow ostatecznie zniecheconych do dalszej wspolpracy? Bylaby to bardzo dotkliwa strata!
Zwraca uwage stosunkowo mala ilosc artykulow i ich autorow.

Oczywiscie wypowiadam sie tutaj jako osoba postronna i wiem niewatpliwie za malo by wypowiadac ostateczne osady na podstawie jedynie zaslyszanych informacji i na pewno niekompletnych. Dlatego prosze moja wypowiedz potraktowac z odpowiednia rezerwa. Przepraszam takze za tak bardzo bezposrednia krytyke autorow maga, ktorym istotnie powinnismy raczej dziekowac, ze maja jeszcze chec do tworczej pracy na atari. W wersji roboczej zina znalazlem we wstepniaku bardzo duzo odpowiedzi na temat tu przywolywany, tak jak skad wziela sie ta zwloka w wychodzeniu zina, ale jednak wiele faktow pozostalo chyba przemilczanych i zabraklo w nim wytkniecia sobie tych kilku "grzechow", o ktorych tu napisalem.

Tekst ten byc moze powstal niepotrzebnie - jako zbedna krytyka nie prowadzaca do niczego. Mam nadzieje tylko, ze nikt, a zwlaszcza Vasco, nie bedzie na mnie zly z tego powodu, a te kilka uwag pozostanie jedynie wyrazem mojego zaniepokojenia sprawa i proba wyciagniecia wlasnych wnioskow z rozwoju wydarzen.

Na tej stronie zawarta jest informacja dotyczaca mozliwosci zameszczenia w przyszlosci przez autora strony mapy lub opisu do gry SPY MASTER.

Wydaje mi się, że całkiem dobrym pomysłem byłaby inna forma sprzedaży nowych gier na atari 8-bit, wykorzystująca istnienie obrazów ATR i łącza internetowe.
Załóżmy, że powstaje gra, jest już bliska ukończeniu. Autorzy chcą ją sprzedać za rozsądną cenę i za taką samą gotowi są ją nabyć ewentualni klienci.
Pierwszą rzeczą jaką bym zaproponował byłoby stworzenie rzetelnej domunentacji projektu obejmującej interesujące potencjalnego nabywcę informacje na temat złożoności gry, charakteru rozgrywki i innych charakterystyk. Oprócz tego bardzo istotne byłoby umieszczenie w niej także screen'ów, lub nawet plików .avi, pokazujących nie tylko walory graficzne gry, ale także rzucające światło na płynność animacji i ogólne jej wykończenie techniczne. Wartościowym pomysłem byłoby też, jak sądzę, stworzenie możliwości dopytywania się o szczegóły związane z grą (rodzaj forum lub FAQ), tak aby zarówno te pytania jak i odpowiedzi były dostępne do powszechnego wglądu.
Drugim etapem byłoby określenie niezbędnego poziomu zamówień i określenie terminu ich zgłaszania, wraz ze szczegółami dotyczącymi preferowanych form dostarczenia produktu - gry. Czyli jeśli komuś wystarczyłby obraz ATR gry, mógłby uzyskać prawo do posiadania tego obrazu. Odpadałyby wszystkie inne koszta związane z wydaniem produktu na dysku i dostarczenia go klientowi. Niezbędny poziom zamówień i termin ich zgłaszania zapewniłyby producentom oczekiwany dochód.
Po tym okresie wszyscy zamawiający musieliby potwierdzić chęć nabycia produktu. Tu decydowałoby się, czy gra zostanie wydana, w zależności od potwierdzonego poziomu zamówień. Jeśli tak, następowałby moment tranzakcji, uregulowania należności klienta wobec producenta. Następnie klienci otrzymaliby pocztą konwencjonalną albo elektroniczną, w zależności od rodzaju zamówienia, zamówiony produkt. Dodatkowo każda z tych osób miałaby nieograniczoną w czasie możliwość pobierania obrazu ATR ze strony projektu/kolportażowej na zasadzie wykupienia praw użytkowych do produktu - gry.
Oczywiście nie wyeliminowalibyśmy przypadków "nielegalnego" użytkowania oferowanego w takiej formie sprzedaży produktu, ale sądzę, że takie rozwiązanie dość dobrze chroni interes autorów, a równocześnie daje optymalne zorientowanie co do wartości oferowanego produktu zainteresowanym. W przypadku nie spełnienia swoich oczekiwań dotyczących poziomu zamówień, autorzy musieliby albo rozważyć zmniejszenie swoich oczekiwań względem jednostkowej ceny i/lub poziomu zamówień albo ponowić próbę za jakiś czas, być może nieco ulepszając swój produkt, lub też ostatecznie wycofać się z chęci jego sprzedaży.

Hej Blackdot!

Nie jestem znawcą podobnych kwestii, ale interesujący Cię wzór posiadam. Oto jego treść:

X = A - C * (X - A) / (Z - C)
Y = B - C * (Y - B) / (Z - C)

A B C to odpowiednio współrzędne X Y Z "obserwatora" przy czym wartość C ma wartość ujemną i określa głębię perspektywy (to może mało precyzyjne określenie), a wartości A i B zwykle wyznaczają środek ekranu, co jednak może być rozwiązane inaczej.
X Y Z to współrzędne punktu 3d, które chcesz przekształcić na wartości dwuwymiarowe.