Przeróbka nie jest konieczna, ale zobaczymy, czy komukolwiek potrzebna będzie obsługa dysków ponad 128GB.

Zaprojektuj układ, wykonaj pierwsze płytki, posiedź nad prototypem, napisz i przetestuj niezbędne oprogramowanie, wnieś poprawki do projektu, zamów (niewielką) serię płytek w wersji wynikowej, kup wszystkie elementy, zmontuj sam lub zapłać za zmontowanie, uruchom, przetestuj, zamknij w obudowie i koś forsę aż miło. Na pewno zbijesz tyle czystego zysku, że wystarczy na wykupienie resztówek po firmie Atari Corp. i jeszcze zostanie na wczasy na Tahiti. :-)

Pełna dokumentacja była dostępna od ponad czterech lat i dopiero teraz ktoś "połakomił się" na taki kokosowy interes. Ale to tylko dlatego, że dr Kulczyk nie zagląda na AA. Inaczej na bank położyłby łapę na interesie i sprywatyzował. ;-)

To się prosi o sprostowanie. Dysk do adresowania LBA nie potrzebuje 80 przewodowej taśmy. Takie taśmy przeznaczone są do współpracy z dyskami pracującymi w trybie Ultra ATA od 100 w górę. Dodatkowe przewody nie przenoszą żadnych sygnałów, robią tylko za ekran i są połączone z masą. Złącze jest przecież ciągle takie samo -  40 stykowe. Dodatkowe bity adresujące numer logicznego sektora nie mają nic wspólnego z dodatkowymi liniami w kablu. Wszystko dzieje się na poziomie rejestrów kontrolera. W 48 bitowym LBA rejestry kontrolera określające adres są zorganizowane jako dwubajtowe FIFO, mieszczące w sobie 16 bitową liczbę, której starsze 8 bitów jest określone przez pierwszy wpis do rejestru, a młodsze 8 bitów przez drugi. Kolejny (trzeci) wpis do rejestru powoduje utratę pierwszego i przesunięcie drugiego na pozycję dotychczas zajmowaną przez pierwszy.
Po trzecim zapisie sytuacja wygląda zatem tak, że młodsze 8 bitów określone jest przez trzeci wpis, a starsze 8 bitów przez drugi.
Znaczenie rejestrów jest nastepujące: (adresy podane dla interfejsu KMK/JZ):

$d112 (sector count) - liczba sektorów do odczytu (bity 0...15)
$d113 (sector number) LBA bity 0...7 (ostatni wpis) i 24...31 (poprzedni wpis)
$d114 (cylinder low) LBA bity 8...15 i 32...39
$d115 (cylinder high) LBA bity 16...23 i 40...47

$d116 (device/head - bez FIFO - pojedynczy zapis)
bity 0...3 - nie używany
bit4 (DEV) - wybór dysku
bit5 - nie używany
bit6 (LBA) - ustawiony oznacza tryb LBA
bit7 - nie używany

Mam nadzieję, że wyjaśnienie jest wystarczająco czytelne. ;-)

Zapomniałem o sprawie o podstawowym znaczeniu. Rozwiązania sprzętowe nie stanowią istotnej przeszkody w wykonaniu układu. Wszystko da się tak czy owak rozwiązać. Pozostaje pytanie, kto cały ten kram sfinansuje? Domyślam się, że gdyby układ, łącznie z ANTIC-ami, GTIA, Biport-SRAM, płytką, montażem i uruchomieniem miał się zamknąć w kwocie 20PLN, to już tak gdzieś może około połowy forumowiczów by w to weszło. Problem w tym, że realność projektu zaczyna się o rząd wielkości wyżej.

Nawet nie wypada mi przypominać, że zapowiadałeś się gdzieś tak koło sierpnia. ;-)
No to czekam.

Płytka jest już niewątpliwie w nowej wersji. Potrzebne elementy to głównie układy TTL w wersji LS i ALS, EPROM 27C64 (do zaprogramowania) i SRAM 6116. Do uruchomienia przyda się oscyloskop lub analizator.

Jednym z dysków, na których testowany był prototyp interfejsu, był stary Seagate ST-157A. Nie sprawiał większych problemów.
Stanowczo dementuję pogłoski ;) , jakoby kiedyś pojawiła się opinia, że interfejs nie będzie w stanie współpracować z CD-ROM. Co najwyżej mogło zdarzyć się stwierdzenie, że (póki co) oprogramowanie nie umożliwia takiej współpracy. Nie mieliśmy wtedy, niestety, żadnych informacji na temat obsługi CD-ROM w standardzie ATAPI.

PS. Rozumiem, że nowy interfejs by Pasiu, jest zrobiony na płytce wg poprawionego przed 4 laty projektu, który otrzymało ode mnie parę osób?
Czy w takim razie mogę przypomnieć, że miałem otrzymać choć jeden egzemplarz "autorski" (gołej, niezmontowanej płytki)?
Może to nieładnie się tak upominać, ale skoro nikt nie pamiętał, żeby wysłać choćby maila o treści "pocałuj mnie w ..."   ;)

Gdzie Ty kupujesz takie drogie kości? 27C512 nie powinna kosztować drożej niż 8-10PLN.

Mała poprawka: sprawdziłem w notatkach i okazuje się, ze coś musiałem pomylić. Nie co 5 a co 4 cykle (razem 36 cykli) i 81 cykli przerwy.

Kiedyś zwyklą PC-tową myszkę w trywialnie prosty sposób przystosowałem do ST-ka. Wystarczy 4 zbuforowane sygnały z fototranzystorów wyprowadzić na zewnątrz bez pośrednictwa układu scalonego wewnątrz myszy, służacego do obróbki tych sygnałów i komunikacji z PC.

A w jakim celu? O napędy trudno. Do dyskietek 3,5" wielokrotnie się zraziłem. Są bardzo zawodne. Lepiej już gromadzić i przenosić dane na twardym dysku.