Dobra Panowie, sprawdziłem wszystko.

Zaślepka działa poprawnie.
Tak jak przypuszczałem, po wyjęciu WD1772 trzeba do masy (zera logicznego) ściągnąć obie linie DRQ i INTRQ.
DRQ podłączone do masy powoduje, że układ DMA ma cały czas informację, że FDD niczego nie żąda, nie ma flopa, nie ma dyskietki, whatever.
INTRQ podłączone do masy z kolei powoduje, że na bramkę OR łączącą żądanie przerwania od FDD lub od ACSI, po stronie FDD mamy ciągle brak jakiegokolwiek żądania, a więc żądanie nadchodzące z ACSI działa wtedy poprawnie.

Po takim podłączeniu przetestowałem, że działa poprawnie zarówno kartridż z oprogramowaniem (testowałem z ramcartem od tOri'ego), oraz startują dyski zewnętrzne podłączone pod ACSI (testowałem z interfejsem ACSI-CF), programy działają poprawnie, system zachowuje się całkowicie normalnie (oczywiście tak jak się zachowuje jak nie ma flopa).

Poniżej zdjęcia mojej "zaślepki", żeby łatwo było wiadomo jak taki gadżet sobie wykonać w razie potrzeby.

Też mogę, ale to jeszcze muszę płytę przerobić najpierw pod dwie kości, bo mam TOS w sześciu, a z kolei sześciu pustych kostek nie mam w domu:-)

@x_angel, jak byś nie miał co robić, to można by z tej płyty ITX wywalić w ogóle pamięci i Freddiego, a zamiast tego wrzucić 64k+1MB wszystko na SRAM wg tego projektu tOri'ego: http://atari.myftp.org/exram/exram.html

Exactly. That's what I meant.

Ja tam nie rozumiem idei jaką głosisz @UnDead. Tzn. rozumiem koncepcję, żeby uczyć podstaw, których brakuje i jestem za. Niemniej jednak dla mnie nauka czegokolwiek na 6502 jest pomysłem takim samym jak nauka jazdy na zdezelowanym Żuku, po to tylko żeby użytkownik obcował z bliska ze sprzętem. Nie widzę w tym kompletnie żadnego celu i sensu.

Współcześnie naukę podstaw realizuje się na wiele innych sposobów i to właśnie współczesnych.

I tak np. jak chcemy się w przystępny sposób uczyć logiki algorytmów programowania, to w podstawówkach jest w programie nauczania scratch, w którym buduje się taką logikę i składa algorytmy. Są w tym instrukcje warunkowe, pętle, może sobie chodzić jakiś kotek, czy tam piesek, można zrobić grę, a można zrobić inny program, który coś tam liczy, albo coś robi na zasadzie filmu interaktywnego, albo prezentacji multimedialnej, która pokaże coś tam na zasadzie dema.

Jak chcemy iść dalej z podstawami i otrzeć się o sprzęt bardziej, to są do tego bardzo dobre kursy robotyki. Buduje się od strony sprzętowej "komputerek", który ma szereg "peryferiów" jak czujniki, silniczki, lampki i inne funkcje, które da się oprogramować.
Wszystko to można zrobić na prostych mikrokontrolerach, które w niczym nie są trudniejsze od 6502, a za to są o niebo nowocześniejsze i dają jakąś przyszłość, bo można sięgać po większe i mocniejsze układy.

Na kursach z mikrokontrolerów również złapie się te podstawy podstaw o jakich wspominasz, czyli bity, bajty, operacje logiczne na nich.

Na prawdę nie widzę sensu (poza hobbystycznymi względami rzecz jasna), żeby kogoś dzisiaj nauczać na takich przestarzałych technologiach. Myśląc takimi kategoriami cofania się w czasie, to można by w sumie w ogóle cofnąć się do jakichś komputerów mechanicznych, albo na jakichś tam stycznikach/przekaźnikach, gdzie dopiero widać organoleptycznie jak działa komputer i można to obserwować z bliska na własne oczy.

Super, że udało się ogarnąć temat i naprawić płytę.
Ciekawe informacje z tymi podstawkami. Zwłaszcza interesujące, że można w to wsadzić zwykłe goldpiny, co może być przydatne.
Dzięki, że chciało Ci się zrobić zdjęcia.

A poza konkursem: co Ty tam masz za wynalazek zamiast modulatora?

Wiesz, z tą łatwością wpajania wiedzy, to niby jest prawda. Ale obawiam się, że nie tędy droga. Po prostu czasy się zmieniły i wymaga to zmian w sposobie myślenia i dostosowania się do nowych czasów, a nie cofania się. Rzecz polega na tym, że my żyliśmy w czasach, kiedy informatyzacja dopiero powstawała i postępowała na naszych oczach. Dziś wiedzy na świecie jest tak dużo różnej, że nikt nie jest w stanie opanować jej całej. Dlatego powstają specjalizacje, nieraz wąskie. Jeszcze z 40 lat temu każdy sobie sam naprawiał samochód, rower, pralkę, radio, dach, itd. Podobnie z komputerami, na początku "informatykiem" nazywano każdego kto rozumiał czym jest komputer, i tak mógł to być programista gier na Atari, albo gość, który zna wszystkie formuły w excelu, a w skrajnych przypadkach nawet sekretarka, która potrafiła pisać pisma na komputerze podczas gdy w całym zakładzie reszta pracowników uważała komputer jako jakieś diabelstwo i omijali go z daleka.
Dziś stosuje się skróty, i np. programista aplikacji na androida nie musi wiedzieć jak zbudowany jest telefon z androidem, ani znać struktur systemu.
Zmiany są dalsze: programista dziś, to zwykle szeregowy pracownik - taki współczesny robotnik, który ma wykonać coś co na wyjściu da określony wynik jak dostanie coś na wejściu i reszta go nie interesuje. Zgrabnie omówił w wywiadach ten aspekt Roland Pantoła, który po tym jak był pomysłodawcą, twórcą, inżynierem, i między innymi programistą swoich gier, później pracował w firmie jako programista i sam się określał mianem robotnika.
Zmierzam do tego, że tamtego świata już nie ma i nie będzie, chyba że dojdzie do jakiegoś kataklizmu i wylądujemy w świecie jak z Mad Maxa, gdzie od zera każdy będzie musiał się uczyć robić wszystko a nie tylko jedną rzecz żeby przetrwać.
Jeżeli mamy jednak czasy takie jakie mamy, to uważam, że młodzież zamiast tracić czas na uczenie się historii jaką jest 6502, czy nawet historii jaką jest pecetowy dos, to lepiej żeby się uczyła np. javy, w której programując można zarobić kasę. Pośród tych adeptów javy (to tylko przykład), sami znajdą się tacy, którzy będą chcieli sięgnąć do podstaw i źródeł i Ci nieliczni będą tworzyć np. sprzęt, systemy, środowiska, dla całej reszty, która będzie programować w tej przykładowej javie. Uczenie całokształtu wszystkich ludzi o o rzeczach np. takich jak 6502, to jest zabranie im czasu i zmarnowanie go. Takie mam zdanie na ten temat.

Ze swojej strony uważam, że zarówno Pokey, jak i SID, jak i YM/AY i cała gama podobnych układów wykorzystywanych w latach 80-tych do generowania dźwięku, to wszystko jest tej samej klasy złom elektroniczny z szeregiem prostych generatorów i filtrów, o których nie da się w zasadzie w ogóle powiedzieć, że mają coś takiego jak "możliwości". Na dzień dzisiejszy to wszystko to jest jeden pies, a że komuś się to podoba, to tylko dlatego, że jesteśmy z tym związani sentymentalnie i rozumiemy te klimaty. Jeden bardziej lubi Pokeya, inny YM-a, jeszcze ktoś tam SID-a.

Z drugiej strony w opozycji do przyjmowania tych układów takich jakimi są, jest nietuzinkowe i nietypowe wykorzystanie starych sprzętów w dzisiejszych czasach, co przekłada się na takie rewelacje jak generowanie na GTIA dźwięku o niespotykanym w dawnych czasach brzmieniu, które dziś zaskakuje wszystkich zadziwiającym "a to tak się da?". Osobiście mi się podoba najbardziej to, że przykładowo do tworzenia dźwięku wykorzystuje się całe Atari, a niekoniecznie tylko generatory, które w tym celu przewidziano. W latach świetności Atari, wszystkim kopara opadała, że usłyszeli kilka sekund Michaela Jacksona z komputera w mizernej jakości. Dziś nikt się tym nie zachwyci, za to wiemy, że da się wycisnąć o wiele więcej ciekawszych rzeczy.

W tym kontekście uważam, że np. brzydko zestarzała się Amiga, bo w czasach swojego tryumfu zadziwiała samplowaną świetną muzyką, a dziś te sample są beznadziejnie mizerne, za to bardziej wracają do łask właśnie te generatorki stare złomiaste, z prostego powodu: sentyment. Czy można mieć sentyment do modułu z Amigi? W moim przekonaniu nie bardzo, bo dziś można zrobić to samo, tylko że lepiej, z użyciem wyższej jakości sampli po prostu.

Jacquesa nie komentuję, nie odpowiadam na wycieczki osobiste, i nie odnoszę się, bo nie ma do czego, a dyskusja na temat tego czy ktoś umie wnioski wyciągać i kto jest czyim idolem jest zwyczajnie nie na temat.

Haha:-) Dobre xxl:-) Można się w pierwszej chwili zaśmiać, można pomyśleć coś w stylu "co za głupoty", ale po chwili zastanowienia faktycznie xxl ma rację:-)
Pokey to układ do obsługi potencjometrów i klawiatury.
GTIA służy natomiast obsłudze systemu telewizyjnego, a więc multimedia:-)

Pokey muzykę gra "przy okazji". Wydaje się, że odwrotnie postąpili twórcy układu dźwiękowego SID i nie chcąc być gorszymi, dołożyli do tego układu ni z gruszki ni z pietruszki obsługę potencjometrów:-)

@xxl: ja tam lubię i Pokeya i YM, ale argument że Pokey wypuszcza tylko prostokąt, a YM "aż" trójkąt i piłę jest trochę śmieszny, bo to również tylko trójkąt i tylko piła tak samo jak tylko prostokąt. Oba układy są takim samym złomem starej elektroniki użytkowej, a to, że lubimy jedne i drugie to po prostu takie nasze sentymentalne zboczenie. Dla mnie między Pokeyem i YM nie ma żadnych przewag w kierunku żadnego z nich. Tak samo jak nie ma żadnych przewag jeśli do tego rozważania dołożymy SID-a, który również jest takim samym złomem. Różnice polegają tylko na tym, co kto lubi, co się komu podoba. Ja na przykład za brzmieniem SID-a nie przepadam, pewnie na podobnej zasadzie, jak UnDead nie przepada za YM. Ja z kolei lubię YM, lubię też Pokeya.
Wszystko to nie zmienia faktu, że obojętnie na który układ się tworzy muzykę, to trzeba się wpasować w możliwości i ograniczenia danego układu, a muzykę bez względu na te ograniczenia należy tworzyć tak, żeby brzmiała poprawnie. Jak ktoś nie umie, to niech się nie bierze za to, bo niestety uszy przy Pokeyu często więdną, wszyscy zwalają winę na niego, że "fałszuje", a to tak na prawdę fałszuje "tfurca".