laoo: akurat stabilnych egzemplarzy F7 istnieje dokładnie dwa razy tyle, co Warpa (to znaczy dwa :))

kaz: słyszałem o kilkuset złotych, rzędu 400-500. Ale to może tylko koszt prototypu (wiadomo, części na pojedyncze sztuki, płytka, itd.)

Mogę od siebie dodać, że F7 jest zajebistym urządzeniem, aczkolwiek niektórzy sądzą, że mogłoby być mniejsze - i to akurat się pewnie da zrobić, bo wewnątrz obudowy jest sporo miejsca, trzeba byłoby po prostu zrobić mniejszą (bardziej płaską).

Tak czy owak, za samą kartę musi się wziąć elektronik-projektant, żeby ewentualnie pociągnąć to dalej.

PS. Moja szklana kula podpowiada mi, że efekt tego wątku i kolejnej "zrzutki na F7" będzie taki: za Warpa nikt się nie weźmie, bo po co, skoro ktoś ma znowu robić F7. A za F7 nikt sie nie weźmie, bo za skomplikowane/drogie/brak natchnienia itp. :>

Czy F7 współpracuje różnie z różnymi komputerami, tego nie wiem (w końcu istnieją tylko dwa egzemplarze). No tak czy owak, Warp powinien być tańszy i prostszy w produkcji, a zasadniczo jest to to samo co F7 minus bajery.

Co do modyfikacji interfejsu, simius coś napomykał o zaprojektowaniu nowej, zminiaturyzowanej wersji (takiej, żeby była nie większa, a może nawet mniejsza, niż powierzchnia dysku 2,5 cala), ale kiedy się to stanie, trudno powiedzieć.

Draco - mnie tez to coraz bardziej korci... produkcja w smd - ale powstrzymuje mnie jedna rzecz... utopienie 7-8 stówek na rok... bo interfejs niestety mimo, że najlepszy to najłatwiejszych w obsłudze nie należy i nie każdy sobie z nim poradzi...

Korzystając z faktu, że bank atari "przykrywa" zerowy bank pamięci warpa, potencjalnie małym kosztem można warpa bardzo mocno dopalić. Można wprowadzić rejestr wyłączający mapowanie pamęci atari osobno do odczytu i zapisy. Wyłączając mapowanie do zapisy można szybkimi trybami adresowania wypełnić bank zerowy warpa (np bufor obrazu), po czym włączyć mapwanie zapisu i wyłączyć odczytu i (z tego co liczyłem, ale mogę nie pamiętać dokładnie) można przepisać pamięć warpa do atari w tempie bajtu na dwa cykle. Prawie jak cachowanie ;)

Poproszę o inny zestaw pytań ;)

Dracon: a multibej, a spartadosx (sporo rzeczy drac030 w tym kierunku przekodowal)

moze by tak na chwile przerwac offtopicowanie i poczekac np. na electrona, tudziez pigule - by ktorys sie wypowiedzial ile przykladowa partia moze kosztowac? sam jeszcze nie jestem pewien do jakiej kasy bym sie zdecydowal (troszke debet mnie do gleby przyciska), ale korci...

Żeby tak kompletnie nie wyszło, że jestem jakąś czarną owcą, to mam do dodania tyle, że pisanie pod warpa jest znacząco inne od pisania pod standardowe atari. Uznałem, że aby tworzyć pod to środowisko software na takim poziome na jakim chcę, potrzebuję narzędzi, które jeszcze nie istnieją. Dlategoteż conajmniej od roku pracuję nad usunięciem tego "jeszcze". Co prawda więc nie bezpośrednio "na" warpie, ale "dla" warpa (i nie tylko) prace trwają. Jak skończę, nie omieszkam się pochwalić.

Słuszne podejście... najpierw środowisko, żeby soft miał na czym powstawać. A gdy jest środowisko i nowe możliwości, to i z ciekawości człowiek coś spróbuje naklikać. No i jeszcze trzeba mieć 816 "pod maską".

Co za tęsknota za SMD, ani to wlutować, ani naprawić, wystarczy płytkę opracować jak trzeba i jest tyci, tyci malusieńkie, w czerwone kropeczki na żółtym tle. Zerknij na stronę DIAL i projekt PAULINKA ile wlazło na płytkę wielkości karta.
IDEa bez ekwilibrystyki w takiej postaci jak jest można na płytce dwukrotnie mniejszej pomieścić.
Jellonek, co widzisz ciekawego w IDEa na SMD przerobionym? Ja nic. Coś ciekawego widzę w rejestrach które przetwarzają 8 bit na 16 bit. Ciach, ciach... i jest, dwa cykle zegarowe (w skrócie). Ale to inna jazda....

E tam, zaraz wycinać. Nagrzewasz z wyczuciem zwyczajną opalarką i zdejmujesz scalak. Miedzianym ekranem nasyconym kalafonia ściągasz resztki cyny i lutujesz nowy. Te po 100 i więcej nóżek można lutować normalną  lutownicą Trzeba mieć sporo kalafonii, najlepiej rozpuszczonej w nitro, bo spirtu trochę szkoda. Centrujesz układ, łapiesz dwie - cztery nogi i zalewasz cały jeden bok  cyną z obfitością kalafonii. Gdy już jest sporo cyny, wszystkie nóżki boku są zalane - ustawiasz płytkę tak, by zalany bok był pionowo i jedziesz lutownicą w dół, a cyna spływa za grotem zostawiając pięknie przylutowane nóżki. I tak cztery boki. Potem wymywasz resztki kalafonii i sprawdzasz, czy nie ma zwarć, które usuwasz ekranem miedzianym. Nie żałować kalafonii!

Niech szlag trafi SMD, mnie zawsze dwie ścieżki odejdą od podłoża.....