A ja z czystym sumieniem polecam Krzyśka (serwisuje - wbrew nazwie serwisu nie tylko Amigi - od "tamtych" czasów do teraz, bez przerw). Naprawiał mi wszystko, od Atari 800 (tak, czystego 800) po Apple II i ZX Spectrum. Czasem to trochę trwa, ale gość naprawdę wie co i jak:

http://www.amiserwis.pl/

Hmmm.... przeczytałem Twój post dwa razy i... dajesz wyłącznie przykłady anty-konkurencji, a nie konkurencji. Wszelakie zmowy koncernów, czy kupowanie patentów "do sejfu" są walką z koniecznością konkurowania, a nie konkurencją.

Konkurencją był chociażby stały "wyścig zbrojeń" pomiędzy Atari, a Commodore.

A co do znaczących wynalazków... Jakby to powiedzieć, po maszynie parowej wynaleziono całą masę fajnych rzeczy, ot, np. komputer, bez którego raczej byśmy tu nie dyskutowali. :)

Widzisz, krach systemów komunistycznych/socjalistycznych w końcu XX wieku wykazał dobitnie, że tak nie jest. W tych systemach programowo nie było konkurencji, co kończyło się fatalną jakością produktów i usług, brakiem wyboru oraz.. totalnym olewaniem klienta "jak się nie podoba, to niech nie kupuje!".

To właśnie konkurencja, chęć zrobienia czegoś lepiej niż X i zaoferowania tego w atrakcyjniejszej formie i cenie, napędza postęp w danej dziedzinie. Nic nie niszczy tak innowacyjności jak monopole. A odnoszę wrażenie - znowu, jako obserwator z zewnątrz - że na rynku rozszerzeń do kompów retro mamy osoby, które uważają, że jedynym sposobem na udany biznes jest pozbycie się wszelakich konkurentów - nie przez oferowanie produktów lepszych, tylko mniej lub bardziej agresywne "wykoszenie" ich z rynku. No i to jest lekko obrzydliwe po prostu, pomijając już wszystkie inne względy. Dochodzi do kuriozalnych sytuacji: pojawia się u mnie ktoś z naprawdę fajnym kawałkiem sprzętu, proponuję mu, że mogę to przetestować i napisać recenzję, ba, może jakiś wywiad na YT, czy coś, a on mi na to, że... nie za bardzo, bo kolega X, czy Y będą go potem tak, albo tak sekować. No ja [autocenzura]! To jest dla mnie jakiś... kosmos. :(

Żeby nie było - jeśli jest mi coś potrzebne, to kupuję od każdej z naszych Gwiazd, niezależnie od ich wzajemnych animozji, bo jako klientowi mi to... wisi - chcę mieć sprzęt, który działa i jestem gotów za to solidnie zapłacić, jeśli jest mi to naprawdę potrzebne. Ale ta otoczka... jest nader mało ciekawa. :(

Jeśli chodzi o dystrybucję, to przecież Lotharek najpierw odszedł od samodzielnej sprzedaży, a potem do tego wrócił - widocznie był jakiś powód (osobiście mi nieznany, więc pomijam tę kwestię).

Co do reszty, to właśnie, właśnie tak bym to sobie wyobrażał, jak napisałeś, z jednym zastrzeżeniem (samego początku Twojej wypowiedzi):

... wiesz, generalnie rynek opiera się na tym, że jest konkurencja, a monopole są bardzo niezdrowe. W mojej branży (czyli tym, na czym zarabiam - cybersecurity) też jest konkurencja, co nie oznacza, że ze swoimi konkurentami nie mogę pojechać np. na doroczną imprezę pod tytułem "Confidence" do Krakowa, nie możemy się tam spotkać przy jedzeniu i piwie, a nawet powymieniać się niektórymi doświadczeniami, czy zrobić i pokazać reszcie prezentację, jak np. wykonujemy pentest WordPressa. Ba, możemy konkurować w ramach CTF-a na tej samej imprezie i wszyscy żyjemy... itd.  I nikt nie wpada na pomysł, aby kogoś ścigać pozwami za to, ze użył tej samej metody testowania bezpieczeństwa aplikacji "X", czy jakiegoś serwera w sieci, nikt nikogo nie opluwa, bo ten drugi bezczelnie ośmiela się działać komercyjnie na tym samym rynku. Słowem: można? Można!

Umówmy się, przy sprzedaży rozszerzeń do retro-kompów na samym eBayu, Allegro, OLX-ie, dedykowanych serwisach itd... też jest taka, że praktycznie każdy się zmieści z tym co robi. Znowu liczących się tu twórców ciekawych rozwiązań można policzyć na palcach, więc po co tracić czas na jakieś walki?

Poprawcie mnie, jeśli się mylę, ale... odnoszę wrażenie, że atarowska scena sprzętowa (że tak to nazwę), jest dokładną odwrotnością tej softwareowej. W tej drugiej panuje wzajemny szacunek, kooperacja i generalnie przyjemna atmosfera, natomiast w tej pierwszej: zawiść, chciwość, właściwie każdy w konflikcie z każdym (mniejszym, lub większym) i jednostki myślące, że uda się zmonopolizować rynek wszelakich rozszerzeń do sprzętu retro (nie tylko od Atari) i wykosić konkurencję - nie jakością i atrakcyjnymi cenami, tylko posądzeniami, grożeniem, a nawet donosami itd. Dość to paskudne, jak się tak z boku na to patrzy... A pomyśleć, że wraz z nowymi pokoleniami elektroników, będzie przybywać osób robiących coś fajnego do retro i prędzej, czy później, stara gwardia będzie się musiała z tym po prostu pogodzić...

No i jeST! :P :)

Pięknie zachowany egzemplarz, klawiatura i TOS w wersji UK.

Gra i buczy. Dodałem współczesny zasilacz (przerobiony ten słynny od CISCO) i jest ok.

Mam takie podejście: do kolekcji, tudzież prezentowania jak działał tego typu sprzęt w epoce - pozyskuję wyłącznie maszyny stockowe. Żadnych modyfikacji, dopuszczam tylko oryginalne peryferia i rozszerzenia, no bo tylko w takich konfiguracjach można przenieść się (lub kogoś, komu to pokazujemy) "w tamte czasy". Poza tym wychodzę z założenia, że tych komputerów i peryferiów więcej już nie będzie. W zasadzie, z każdym rokiem jest ich mniej - i to nie tylko na skutek działań wszelakich "modderów", ale zwyczajnie wypadków losowych, jak przypadkowe zniszczenie (np. znam gościa, który swój sprzęt retro trzymał w piwnicy, którą totalnie zalało), pożary, uszkodzenia mechaniczne.... Słowem, jeśli wpadnie mi w ręce komputer, stacja dysków, magnetofon, joystick, monitor - oryginalny, to nie ma mowy o dokonywaniu w tym modyfikacji, wierceniu dziur itd. Jedyną rzeczą może być recap - jeśli się okaże, że kondensatory zagrażają dalszemu istnieniu pozostałej elektroniki w urządzeniu.

Ale jeśli trafia mi się sprzęt już solidnie zniszczony - jak pewne 65XE z ECI, po którym wyraźnie najpierw przejechał niezwyciężony (oczywiście!) czołg T-34, a potem jeszcze ktoś zakopał to Atari w ogródku (serio, oprócz rdzy, wewnątrz połamanej obudowy były jeszcze: ziemia ogrodowa, zdechłe robale, trawy i liście). Lub sprzęt już wcześniej przez kogoś zmodowany - mam takie 800XL z 1M RAM (nie U1MB), Sophia 2, stereo, reset-mod (4xOS) - to mogę takie coś wziąć, ale wówczas nie mam oporu, żeby wykorzystać to, że sprzęt jest modowany, lub że nadaje się do testów (płyta z w/w 65XE skończyła jako test-board do testowania sprawności scalaków do małego Atari - otrzymała podstawki pod każdym scalakiem i teraz można każdą rzecz przełożyć, w dowolnej chwili. Zmodowanego 800XL używam na co dzień, jako podstawowej Atarynki do uruchamiania softu. A do testowania rozszerzeń, które mnie zainteresowały, ale których nie chciałbym montować na stałe w żadnej z moich Atarynek, używam po prostu XEL-a. Mam w nim np. VBXE, które pewnie z czasem zostanie zastąpione VBXE 2.0 itd. Znowu, XEL to przecież "Atari compatible", a nie Atari, więc nie ma problemu, żeby się w nim bawić różnymi wynalazkami.

Widzisz, ja też, tyle, że 030/68882, A500 zresztą też mam... natomiast, chcę mieć 520ST :P

OK, chwilę jeszcze poczekam, a nóż... ktoś jednak ma takie ST na zbyciu...

Na eBayu są akurat...

Hmm... wg. kilku źródeł, Atari zaczęło od prezentacji 130ST i 520ST (gdzie 130ST nigdy nie trafiło do sprzedaży), natomiast 260ST zaprezentowano kilka miesięcy później. Co ciekawe, do sprzedaży nie trafiły 260ST z 256K RAM, tylko od razu z 512K, a więc w zasadzie, poza nalepką nie różniły się od 520ST. Co ciekawe... ponoć Atari "nadrukowało" sporo nalepek 260ST i.. były one nalepiane na części wyprodukowanych - de facto - 520ST aż do czasu zużycia całego nakładu... bo Tramiel nie pozwalał na marnotrawstwo - skoro zapłacili za nalepki, musiały zejść wszystkie :) Ot, taka ciekawostka...