@perinoid, chyba nie zanotowałeś, że w wątku jest mowa o "krótkim" 520ST. On nie ma czegoś takiego jak stacja dyskietek, ani też miejsca gdzie można by Goteka zamiast tej stacji wsadzić:-)

Sikor, mi to tam obojętne, podrzucam tylko pomysły, ale nie mam w tej kwestii żadnego ciśnienia że bym coś koniecznie chciał. Zastanawiam się natomiast czy dawanie tam Twojego logo to dobry pomysł. Nie dlatego że mam coś przeciwko oznaczeniu, że to Twoja produkcja, ale myślę sobie, że wyprodukujesz tych obudów sporą ilość, być może znajdą się ludzie, którzy będą chcieli partycypować w kosztach w sensie hurtowego wzięcia dużej ilości obudów do celów produkcji własnych kartridży. Może się wtedy okazać, że ktoś chce żeby nie było żadnych innych logotypów na obudowach, a Ty będziesz miał tysiące obudów i formę z własnym logiem i taki ktoś wycofa się wtedy z interesu. To tylko jedna z wizji trochę czarnych - oczywiście nie musi tak być:-) Logo Atari, czy napisy, że kartridż jest do Atari, to są rzeczy uniwersalne w tym wypadku, każdemu to będzie pasowało, bo przecież obudowa jest tylko i wyłącznie do kartridży do Atari. Natomiast inne loga indywidualne, to już niekoniecznie każdemu przypasuje.
Jeśli chodzi o mnie, to mi Twoje logo w niczym nie przeszkadza i może sobie być, myślę jednak, że takie dołożenie logo to dopiero powinien zrobić producent danego urządzenia, a nie samej obudowy. Chyba, że dasz to gdzieś malutkie w rogu obudowy jako taką swoją sygnaturkę nierzucającą się w oczy. IMHO lepszy wydaje mi się Twój pomysł ze zrobieniem przewidzianego miejsca na grawer. Mówisz, że grawer będzie wklęsły a nie wypukły - racja, ale np. całe miejsce pod grawer może być wypukłe i wtedy grawerem uzyska się fajny trójwymiar pasujący do stylu całej obudowy. Nie wiem jednak kto robi takie grawery, ile to kosztuje, i czy będzie opłacalne i sensowne.
Jeśli już myślisz o takich ozdobnikach, to można rozważyć niesymetryczne robienie tego, też ciekawe. Albo lekkie przełamanie prostych kształtów obudowy jakimś innym kształtem - przykładowo tak jak to jest w tych obudowach kartridży Nintendo, które linkowałem kilka postów wcześniej.

Alex_D, co do jakości, to przecież to jest wydruk 3d, a docelowe obudowy będą z formy wtryskowej, więc będą idealne i piękne:-)
To samo się tyczy tych cienkich bolców, widzę, że u Ciebie stało się dokładnie to samo co u mnie, czyli wcisnąłeś bolec i przy próbie wyciągnięcia on się urwał i został w dziurce. To też jest kwestia druku 3d - po pierwsze łatwo jest urwać taki bolec, bo jest drukowany warstwowo, a w formie wtryskowej uzyskamy jednolity plastik, więc będzie o wiele odporniejszy na działanie na rozciąganie i się nie urwie, a po drugie będzie gładko pasował do otworu, więc nie powinno być takich zakleszczeń, które w prototypie dopracowujemy nożykami/pilnikami/wiertłami itd.

Jak są jakieś układy w podstawkach, to wyciągam, ale w Atari zwykle układy są wlutowane. Modulator otwieram tylko z wierzchu dekielek. Oczywiście, że wszędzie dostanie się woda. Ja to nawet się staram żeby się wszędzie dostała i pod ciśnieniem prysznicem przepłukuję wszystko porządnie. Po takim myciu płyta wygląda jak nowa, ale trzeba ją w miarę szybko i skutecznie wysuszyć, żeby np. nie została z wodą na kilka dni, bo w miejscach, w których zostanie woda możemy się nabawić od nowa korozji, albo jeszcze gorszej niż była. Do suszenia płyty używam np. suszarki do włosów, podbieram żonie:-) - ona ma taką suszarkę profesjonalną fryzjerską, która ma dość wysoką temperaturę (nawet lekko parzy przy ustawieniu na maksa) i wydmuch taki, że można nim kogoś przewrócić:-) Tą suszarką wydmuchuję wszystkie resztki wody ze wszelkich zakamarków i praktycznie mam płytę suchą. Inna opcja, to używam w podobny sposób hot-air z ustawieniem na 100-150 stopni, ale jednak suszarka ma większy power jeśli chodzi o wiatr. Tak poza tym latem jak są upały, to dobrze jest płytę położyć na dworze na słoneczku, też świetnie się sprawdza, ale teraz pogoda raczej jest za słaba do tej metody.

Edit: tylko taka uwaga: to jest generalnie trochę hardcore'owa metoda, ale ja się zajmuję odrestaurowywaniem już od dość dawna i niejeden komp przywróciłem do stanu bliskiego fabrycznemu, więc mam wyczucie, widzę co się dzieje na bieżąco itd. Poza tym jestem elektronikiem, więc w razie czego nie jest dla mnie problemem naprawić jak coś zepsuję:-) Tak że to tylko chciałem dodać, żeby było jasne, że takie rzeczy, to każdy robi na własną odpowiedzialność:-)

Sikor, edytowałem te wymiary podane w poprzednim poście w czasie kiedy byłeś zalogowany, to sprawdź jeszcze raz powyższego posta czy masz właściwe wymiary, czy nie czytałeś tego poprzedniego... Sorry za zamieszanie.

Sikor, a czy dało by się te kołki zrobić zamiast "za ścianką", to "w ściance" na wysokości zaczepów do pcb? Rysuję sobie powoli projekt pcb i okazuje się, że w gruncie rzeczy ta obudowa jest bardzo mała jeśli chodzi o miejsce w środku. Mamy trzy zatrzaski do płytek xegs, trzpień na środku, do tego te bolce dookoła i jeszcze ścianki wzmacniające po każdej stronie. Powoli dochodzimy do tego, że w środku będą się mieściły praktycznie tylko kartridże w rozmiarze oryginalnego xegs, bo pomimo powiększenia rozmiarów płytki i tak jest sporo ograniczeń gdzie się da jakiekolwiek elementy na niej umieścić. Już teraz np. takie SONari było by bardzo trudno w tej obudowie zmieścić, bo przymierzam scalaki 40-pinowe i bardzo ciężko było by dwa takie wsadzić w tą obudowę.
Pytanie dodatkowe: wydłużyłeś na prośbę larka obudowę o pół cm. Czy może można by ją wydłużyć jeszcze tak samo o kolejne pół cm? Nie upieram się przy tym, ale jeśli optycznie, estetycznie i w kosztach niewiele to zmieni, to był bym za, bo w środku będzie łatwiej się zmieścić z różnymi projektami.

Dodajmy, że są to pamięci DRAM.

Aha, to ok, ja tam nie znam się na tych kartridżach aż tak bardzo:-)

ad.1. Folię klawiatury na początek wrzuć do wody z mydłem lub płynem do naczyń i zwyczajnie umyj, możesz szorować jakąś w miarę miękką szczoteczką, tylko tak, żeby fizycznie nie uszkodzić tej folii. Najpewniej musisz ją rozdzielić i wyczyścić również w środku. Zrób to najlepiej w jakiejś misce, w której Ci się cała folia zmieści, albo we wannie - ja tak robię:-) Jeśli mydło czy tam płyn do naczyń nie dadzą rady, to następnie możesz próbować jeszcze czyścić to izopropanolem lub innym alkoholem, ale izopropanol jest git. Po myciu w wodzie wytrzeć w miarę na ile się uda i pozostawić w ciepłym miejscu do porządnego wyschnięcia.

ad.2. Też izopropanol. Z tym że jeśli jest tej rdzy dużo, to może się okazać, że skorodowały ścieżki, luty, nóżki scalaków itd. A wówczas raczej samo czyszczenie nie doprowadzi płyty do stanu używalności i będzie trzeba walczyć z lutownicą.

ad.3. Jak trafia Ci w ręce płyta w fatalnym stanie, to zwykle lepiej najpierw chociaż z grubsza wyczyścić i dopiero włączać. Zdarzają się różne śmieci powodujące np. zwarcia i można sprzęt załatwić do reszty. Jak obejrzysz i uznasz że można włączać, to brązowy lub czarny ekran nie jest straszną rzeczą, bo sugeruje, że sprzęt będzie do odratowania. Zacznij od pamięci. Sprawdź czy któraś nie grzeje się mocniej niż inne (uwaga, można się oparzyć). Jeśli któraś jest gorąca, to masz wstępnego winowajcę. Gorące wymieniasz w pierwszej kolejności. Jak nie pomoże, to wymieniasz wszystkie. Inni potencjalni winni w dalszej kolejności, to Freddie (chyba, że to 800XL bez Fredka), OSROM, Basic.

Faktycznie, obejrzałem teraz zdjęcia i ten trzpień musi być w takim razie obowiązkowo. Nie ma tematu.

Natomiast gdyby była ta tulejka i śrubka schowana w głębi kartridża, to nie było by o wiele lepiej? Wydaje mi się, że fajnie i pogodziło by się wszystkie za i przeciw. Tak sobie gdybam jeszcze, że tulejka mogła by mieć trochę grubsze ścianki i otwór w środku na grubość cienkiego wkręta. Mogła by być zamknięta w sensie, że standardowo mamy obudowę bez dziury w tym miejscu. I teraz jak ktoś chce śrubkę, to od środka wierci sobie dziurkę, a ta tulejka służy mu jako prowadnica i ma równiutko. Grubsze ścianki tulejki natomiast pozwiliły by na dodatkowe nawiercenie z zewnątrz szerszego otworu na głębokość taką, żeby się łeb wkręta schował w środek w tulejkę. Czyli np. tulejka wewnątrz miała by wymiar 3mm, a na zewnątrz np. 8mm. Wtedy możemy nawiercić sobie z zewnątrz otworek o średnicy 5-6mm i w ten otworek dość głęboko schować wkręt. Jak ktoś nie chce otworka, to ma płaską obudowę bez niego, a jak komuś przeszkadza tulejka, to może ją wyciąć też łatwo. Pełen uniwersalizm:-)

Sikor i nie odpisałeś na trzecią uwagę: bolce przy złączu kartridża powodują, że wypustki przy złączu w Atari nie wchodzą do końca w kartridż, przez co nie da się go do końca wcisnąć w komputer. Sprawdzicie to? Być może wchodzi wystarczająco głęboko, bo jest spora tolerancja, ale warto by się upewnić, bo to może być poważna sprawa.

PS. Czy ktoś był by w stanie sprezentować lub pożyczyć mi jedną płytkę od oryginalnego kartridża XEGS? Może być jakiś crap, który jest niepotrzebny/niesprzedawalny, może być też uszkodzona płytka, nie musi działać. Chodzi mi o to, żeby móc przymierzyć jak wchodzi oryginalna płytka w obudowie Sikora i na jaką głębokość wówczas wejdzie w gniazda różnych maszyn XL/XE, które posiadam. Chcę też porównać wymiary z projektowaną przeze mnie płytką. Moja płytka będzie większa, postaram się wykorzystać dodatkowo pozostałe miejsce w obudowie, ale przydało by mi się porównanie z oryginałem.

Dzięki, będziemy działać.

I described using of partitions here: http://www.atari.org.pl/forum/viewtopic.php?id=16126
Try to translate that thread with google or something, because it could be a lot to write about that...
Generally I use QMEG, and I perform copying from SIO2SD to 720kB partitioned disk using the built in copier (but you need to have QMEG and some extended memory).
Try to read thread I linked above first.
And second I recommend this manual: http://blog.3b2.sk/igi/post/Hyper2b-XF-10-MANUAL.aspx

Edit: and something else. You ask which DOS you can use. It's no matter which DOS you will use. You can use any DOS, or non-dos atr images etc. All the "partitioning" system is inside Hyper-XF. Firmware do all the work. When You choose multi mode (M) in the Hyper-XF, then Atari just will see your floppy as four separated disk drives. Each one of them you can use as separate diskette, you can format, write, even with different density each one. Or when you choose A,B,C,D mode, then Atari will see only one partition as actual drive number.