Sikor, ale jak ktoś na własny użytek będzie chciał jedną czy dwie ładne obudowy, to nie będzie mu żal kupić od Ciebie. Z kolei jak ktoś będzie produkował grę czy inne urządzenie, to zamówi 101szt w cenie, która przy cenie gry czy innego gotowego urządzenia zamknie się w kosztach całości niezauważalnie. Ja kibicuję bardzo, żeby się to spopularyzowało, a szanse są duże patrząc na entuzjazm odbiorców i na brak konkurencji:-)

Książę ucisku:-)

@lopez, super wygląda ta Twoja kolekcja, dopiero jak zrobiłeś większą ilość, to robi prawdziwe wrażenie:-) Super. Daj jeszcze znać za tydzień i może później za jakiś dłuższy czas, czy naklejki się nie odklejają nijak.

Miodzio:-) Jak dojdzie paczka, to w ciągu kilku dni dokończę projekt szablonu płytek i udostępnię.

Super, fajnie, że udostępnisz projekt:-)

Bardzo się zdziwiłem kiedy przeczytałem to pierwszy raz w internecie, ale do usuwania pozostałości kleju starych naklejek świetnie nadaje się WD40 i faktycznie to działa super. Naklejki musisz najpierw usunąć mechanicznie i to co dasz radę, to jak najwięcej pościągać mechanicznie (im mniej kleju zostanie, tym szybciej i łatwiej się go pozbyć). Nasączasz szmatkę WD40 i szorujesz (nie za mocno, po prostu jak byś mył coś porządnie). Po krótkiej chwili schodzi wszystko elegancko.
Tylko jedno ale: na koniec wszystko zostaje trochę tłustawe, ale wystarczy to później porządnie powycierać na sucho, reszta WD40 odparuje i jest elegancko. Tylko w wypadku dyskietek skoro będziesz chciał w to miejsce przyklejać nowe naklejki, to nie może być tłuste, więc ta metoda jest trochę ryzykowna - chyba, że uda Ci się później czymś dobrze to odtłuścić z tego WD40 zanim będziesz przyklejał nowe naklejki.

Gdzieś widziałem chyba, że można klocki lego było kupować na sztuki, albo w paczkach klocki jednego rodzaju, ale ręki sobie uciąć nie dam. Tak czy owak warto poszukać, a już na pewno dzieciom nie zabieraj zabawek:-) No eeej:-)

Trochę zironizowałem, ale moja odpowiedź mimo wszystko jest rzeczowa, więc wyjaśnię i dopowiem jeszcze:

1. Po pierwsze kolega rozważa zakup Atari TT, a więc świadczy to dla mnie o tym, że ma ochotę wydać duże pieniądze i stać go na to. Zapytał jednak czy da się na tym obejrzeć dema z Falcona, więc jednoznacznie proponuję w takim wypadku kupić Falcona, a nie żaden z wymienionych sprzętów.

2. Po drugie kolega podał przykład swoich rozwiązań np. w betoniarni. Tak się składa, że akurat robiłem kiedyś oprogramowanie dla betoniarni. Dostarczałem też sprzęt komputerowy dla biura w tejże. W biurze na terenie betoniarni, pomimo tego, że było to tylko biuro ze szczelnie pozamykanymi drzwiami i oknami, to w każdym jego zakamarku leżały kilogramy cementu, wszystko było pokryte jego warstwą. Sprzęt komputerowy w takich warunkach był zajechany i zniszczony po bardzo krótkim czasie i nie dało się tego uniknąć. W tym wypadku rozmawiamy o zabytkowym sprzęcie, a Atari TT dodatkowo jest trudno dostępny w ładnym stanie i po prostu szkoda go zniszczyć używając do takich celów.

Odpowiadając na główne pytanie wątku, oraz późniejsze wyjaśnienie autora do jakich celów chce zastosować sprzęt, proponuję koledze kupić odrębnie Atari do zastosowań prywatnych jeżeli się Atari interesuje i lubi się nim bawić, a do sterowania urządzeniami nie wymyślać tego na zabytkowym sprzęcie, bo ani to nie jest profesjonalne, ani niezawodne. Do takich celów najlepiej użyć mikrokontrolera i złożyć dedykowane urządzenie, lub arduino, lub raspberry pi, lub ewentualnie starszego peceta, albo np. terminal peceta, na którym można postawić np. msdos, albo jakiegoś lekkiego linuxa i wówczas sterować sobie lpt.

A to nie jest identyczny włącznik jak w małym Atari? Nie mam chwilowo pod ręką żeby porównać, ale tak mi się wydaje... Może wtedy z jakiejś starej płyty-dawcy by podszedł.

A, tak się jakoś zeszło z tematu, ale widać się wielu osobom spodobało, to i admin się zachował po ludzku:-) Z resztą tu nie ppa:-)

O, to mam podobne do tego co x_angel zapodał:-)
Kiedyś kumpel siedzi sobie w kanciapie informatyków, wchodzi dziewczyna z innego działu i do mojego kumpla: "Łukasz, wyczyścisz mi myszkę?"
Też było trudno, zaległa cisza i każdy udawał, że patrzy w inną stronę:-)

Hehe, widzę, że podobne historie ma w zanadrzu każdy:-) No to jeszcze jedna. Przychodzi kiedyś koleś do serwisu z komputerem i mówi, że mu się "tikap" popsuł. Kolega dwa razy jeszcze zapytał co, bo trudno było wyraz z czymś powiązać, ale gość mówił wyraźnie "tikap" i nie było wiadomo o co chodzi. No ale w dawnych czasach ludzie różne rzeczy wymyślali, no to trzeba było grzecznie z klientami i wyrozumiale, bo wiadomo że user się nie zna. Kolega podłączył więc kompa i każe sobie pokazać co konkretnie nie działa, a koleś pokazuje na cd-rom, wciska przycisk otwierania a ten się nie otwiera, więc mówi "no widzi pan, nie działa ten tikap". Kolega zaczął dociekać o co chodzi, i okazało się, że w biurze nie wiedzieli do czego służy cd-rom i ktoś im powiedział, że to jest taki podstawek pod filiżankę, nazywali to tikap i stawiali tam sobie faktycznie kubki:-) Pewnie pod obciążeniem fizycznie się "tikap" popsuł, więc się nie otwierał:-) Hehehe, później doszliśmy, że przecież faktycznie teacup to z angielska filiżanka do herbaty:-)

Podejrzewam, że w dzisiejszych czasach trudno młodym uwierzyć w takie historie i brzmią one niedorzecznie, ale kto pracował w branży komputerowej w czasach kiedy się informatyzowały przedsiębiorstwa, ten wie, że to wszystko działo się na prawdę, bo ludzie (często starsi) pierwszy raz w życiu widzieli na oczy komputer i byli przerażeni, że mają tą skrzynkę ogarnąć.

O, teraz już wyraźnie się kręci i to w prawo :)
Perspektywa załatwiła sprawę i już nie zależy to od półkuli mózgowych danego delikwenta, tylko po prostu tak jest i tyle :)
Pięknie zrobiony ten gif teraz :)