Czy te 20 sekund (około) to jest czas, kiedy TOS szuka _różnych_urządzeń_, z których mógłby zastartować, czy dotyczy to tylko dyskietki? Bo jak linię INTRQ ściągnę do masy, to owe 20 sekund występuje, co jest logiczne o tyle, że ten sygnał nigdy nie wystąpi, bo nie ma flopa, ale TOS czeka sobie cierpliwie. Z tym że być może w tym czasie TOS również sprawdza inne urządzenia, czyli np. dyski twarde na ACSI itp. Jeśli tak jest, to znaczyło by, że jak podepnę dysk, to owych 20 sekund nie będzie, tylko system zastartuje sobie z ACSI, tak? To by było prawidłowo. Natomiast pomyślałem o tym, bo jeżeli nie ściągnę tej linii INTRQ do masy, to natychmiast po włączeniu pojawia się desktop, więc nie wiadomo czy dysk by w ogóle wystartował, czy przypadkiem TOS nie myśli wtedy, że ma startować z dyskietki, tyle że jej nie ma, więc po prostu wyświetla mi desktop, ale w sumie nie wiadomo czy cokolwiek więcej działa?

PS. Klawiaturę już naprawiłem, usterka była mechaniczna spora, bo ktoś walnął konkretnie ciężkim tępym narzędziem w płytę i zrobił w niej 3cm dziurę. Naprawione kilkunastoma drutami przylutowanymi po całej płycie, nie jest pod spodem pięknie, ale klawa okazała się w pełni sprawna, tylko kilka gumek niechętnie odbija, więc się ze cztery klawisze wciskają i nie chcą wracać, ale to do ogarnięcia.

PS2. Muszę z jakiegoś urządzenia kartę CF wydobyć i wsadzić do interfejsu ACSI-CF, to zrobię dalsze testy czy to wystartuje bez tego WD1772.

Traces you ask don't going to the bigger IC's. They going to smd IC, as I wrote before (they are buffered by 74LS14). You must ask @zaxon for schematic he designed, on which pins are which signals on the buffer, because he could modify original schematic by exchange buffers in LS14 or something like that. Or you can find it by multimeter. But anyway, soldering to smd ICs is the same dificulty as soldering to connector you solder before.

Most of these signals are available on 74LS14, so it is similar small raster for soldering wires on your pcb version (you have smd LS14 I suppose). I think doing it as you did is good solution.

Hmm... No jest w tym dużo racji, sam nieraz miewałem problemy ze znalezieniem ludzi do pracy, bo goście świeżo po studiach faktycznie nie znali i nie rozumieli wielu podstawowych rzeczy. Niemniej to jest wina i opłata swego rodzaju za szybki postęp technologiczny. Zapotrzebowanie na robotników klepiących szybko duże ilości kodu na akord kształtuje takie a nie inne programy nauczania.
Ja rozumiem Twoje podejście do tematu we względzie przekazania podstaw. Tylko że nie jestem przekonany czy sięganie aż tak daleko jak komputery 8-bitowe to nie jest w tym wypadku przesada. W zasadzie gdybym miał się wypowiedzieć na temat edukacji od podstaw, to ja bym chyba wolał ludziom to tłumaczyć na bazie peceta z dosem. Jest to lepszy moim zdaniem punkt wyjścia, bo zupełne podstawy o jakich piszesz da się na tym łatwo przedstawić, a jednocześnie w drugą stronę zachowuje się kontekst i jakieś takie bardziej powiązanie wprost z komputerem współczesnym. Np struktury plików i katalogów, czy transmisję danych do pamięci masowych, lepiej jest pokazać na komputerze, który ma tak samo dysk twardy i tak samo system plików i katalogów jak komputer współczesny. Po co komuś w głowie mieszać magnetofonem, kartridżami itp? Zwłaszcza, że my dziś do tych starych komputerów podpinamy współczesne nośniki, więc żeby to dobrze wyjaśnić i zrozumieć, to najpierw trzeba znać nośnik współczesny, a potem kombinować jak go podpiąć do starego kompa, który nie daje wprost takich możliwości. Tak samo: po co grzebać się w dyskietkach, jak one już nie istnieją i nigdy więcej istnieć nie będą? Lepiej od razu zacząć od dysku twardego, nie ma w nim nic bardziej skomplikowanego niż w dyskietce, a jest wprost związany z nośnikami współczesnymi.

@laoo, trochę to myślę że tak, i że masz rację. Tylko że można to zrobić w formie np. krótkiego rysu historycznego na jednaj lekcji o Z80, 6502, M68k, tak ogólnie o co chodzi i co jest grane w temacie i wystarczy. Kto chce głębiej, to sobie sięgnie do tego w wolnym czasie i zrobi we własnym zakresie. Tutaj odebrałem to co napisał UnDead bardziej jako namowę do tego, żeby w ogóle się uczyć np. programować na starych ośmiobitowcach i robić z tego przykładowo jakąś większą część programu nauczania w szkole, i temu jestem przeciwny swoją wypowiedzią. Choć nie wykluczam, że może źle zrozumiałem coś. Mi się wydawało, że kontekst dotyczy tego, żeby uczyć się starych sprzętów, które już nie istnieją zamiast od razu nowych technologii. Nie mam nic przeciwko rysowi historycznemu, ale w umiarkowanej formie jednogodzinnego wykładu czy tam lekcji ogarniającej pobieżnie cały temat i już.

@UnDead: trochę cynizm, trochę nie. Znam twórczość, którą podlinkowałeś i cenię również. To nie jest tak, że ja to wszystko przekreślam, to kawał historii, ale właśnie_historii_. W muzyce elektronicznej jest tak, że postęp technologiczny pozwala uzyskiwać coraz szersze możliwości przy jednoczesnym zachowaniu poprzednich. Już 20-30 lat temu istniały całe szerokie gamy syntezatorów, które miały o wiele szersze możliwości niż układy o których tu mówimy. Przy czym istotą tego o czym mówię jest fakt, że na _każdym_ jednym współczesnym syntezatorze da się korzystając z ułamka jego możliwości uzyskać _każde_ brzmienie Pokeya, SID-a, YM-a, czy czegokolwiek w podobie do nich. Dlatego z punktu widzenia entuzjasty, pasjonaty czy po prostu sentymentalnego dziada wracającego do zabawek sprzed lat, również doceniam te wszystkie układy, powyższa twórczość jest bez cienia wątpliwości wielka w tym kontekście. Niemniej z punktu widzenia muzyka, lub też audiofila, nie ma to znaczenia że są wyciśnięte soki ze starego czipa, bo można to samo zrobić na jakimkolwiek syntezatorze i ocena muzyki samej w sobie niekoniecznie musi dać takie same wyniki jak ocena przez pryzmat dokonań w wyciskaniu granic możliwości sprzętu. Współczesny słuchacz, czy zawodowy muzyk, nie wie jakie są granice możliwości starego komputera, którego nigdy nie używał, więc jak mógłby to pod tym kątem oceniać?

Edit: a jeszcze co do duszy. Oczywiście, że te stare układy mają duszę. Z tym że mają ją dla nas i ewentualnie dla tych, którzy grzebią w retro. Ale dla słuchacza-odbiorcy muzyki samej w sobie nie ma to wielkiego znaczenia. Chodzi mi o punkt widzenia z jakiego wychodzimy odbierając taką twórczość. Zwróć uwagę, że my najpierw mamy w głowie zakodowane, że będziemy słuchać muzyki np. z Pokeya, a dopiero jej słuchamy i wtedy w tym kontekście możemy doznać opadu szczęki. Ale czy było by tak samo, gdyby np. puścić utwór ten sam komuś spoza naszego wąskiego kręgu entuzjastów i ten ktoś odbierał by po prostu muzykę samą w sobie? Obawiam się, że niekoniecznie.

Nie żebym się miał wtrącać, ale się trochę wtrącę:-) Nie jest zrozumiałe. Nie wiadomo co masz na myśli mówiąc "możliwości muzyczne", a już kompletnie nie wiadomo co ma niby oznaczać "o wiele większe możliwości muzyczne".

Zapomniałem potwierdzić: dokładam się do wysyłki ze Stanów. Poleci do mnie płyta 800XL NTSC od ZuluGuli.
@MGor, jak będzie wszystko dogadane i policzysz co i jak, to dawaj znać na PW jak z rozliczeniami.

Ja też uważam, że fałszowanie Pokeya, to jest w ponad 90% wina autorów tej fałszującje muzyki, a nie samego Pokeya. Pokeya trzeba umieć używać. Owszem, ma on ograniczone możliwości, ale rzecz jest w tym, że trzeba muzykę tworzyć zgodnie z tymi ograniczonymi możliwościami.

Ja na przykład w ogóle nie patrzę na tą całą sprawę kategoriami, że ten pracował tu, a tamten przeszedł z firmy do firmy, a projekt był zrobiony tu, a sprzedany pod takim czy innym logiem.
Dla mnie liczy się fakt, że z punktu widzenia rozwoju dzieciaka, a potem programisty, patrząc przez pryzmat zainteresowań, czy nawet gier i sposobu ich działania, to naturalne w moim przypadku jest rozpoczęcie przygód na Atari 8-bit, a potem przejście na Amigę 500, a dalej to już pecety. Zawsze tak uważałem, również w czasach dawnych, choć era 16-bit mnie niejako ominęła, bo nie miałem wtedy Amigi, tylko grałem na niej u kumpli, a sam miałem trochę później od razu peceta 486.

Swoją pierwszą Amigę 500 kupiłem jakieś 4 lata temu bodajże, w tym samym czasie kupiłem swoje pierwsze Atari ST i swoje pierwsze C64. Mam więc sentymentalne ciągoty tylko do Atari 8-bit, a cała reszta sprzętów jest przeze mnie oceniana w tym wypadku chyba dość obiektywnie. I tak o ile Amigę i Atari ST zostawiłem sobie na stałe, o tyle C64 się pozbyłem, bo kompletnie mnie nie wciąga, nie kręci, nie rozumiem fenomenu tego komputera, choć rozumiem, że dla kogoś, kto jest z nim związany sentymentalnie, to może być coś fajnego. Owszem, na C64 było więcej gier, ale spora ich część była też na Amidze w lepszej odsłonie, więc również z tego względu nie mam kompletnie żadnego powodu, żeby dziś bawić się C64. Natomiast Amiga, to co innego, krok do przodu, świetne gry, inna jakość. Ale Atari ST ma też swój klimat i ja np. lubię kilka gier właśnie na Atari ST, bo dzięki AY plumka jak stare dobre Atari i do kilku gier mi to świetnie pasuje, fajniej niż teoretycznie lepsza muzyka na Amidze. Grafika z resztą też. Np. lubię bardziej grać w Monkey Island na ST niż na Amidze. Tak po prostu mam:-)

Pamiętam jeszcze jedną rzecz, choć to może być zjawisko "lokalne". U nas na osiedlu kilka osób znajomych miało Atari XL/XE i przez kilka lat trwała ta sytuacja. Nikt wtedy nie miał C64, a komoda pojawiła się dopiero dużo później niż Atari. Przy czym w zasadzie jak pamiętam, to C64 trwało dość krótko, może rok, i było to już na początku lat 90-tych. Wtedy pojawiały się też na osiedlu Pegasusy i one grami zabijały C64 i Atari i wszystko inne. Jednocześnie co bogatsi, to już powoli kupowali Amigi, więc chodziło się do tych kumpli z Amigami i nikt się tym C64 już nie interesował. Jakoś po prostu u nas tak było, że to C64 pojawiło się na bardzo krótko i nikt się chyba tą mnogością gier nie zdążył zachwycić jakoś specjalnie.

Z tym przeginaniem i niekontaktem, to może być pęknięta jakaś ścieżka, pęknięta przelotka, lub zimny lut w przelotce. Częsty kłopot na płytach Atari i cholernie trudny do namierzenia.

Podstawek precyzyjnych nie używam w ogóle, do niczego. Tak jak pisze Kuba, zwykłe blaszkowe podstawki są najlepsze zarówno pod scalaki nowe, z wylutu, jak i piny precyzyjne. Nie należy tylko w te podstawki wtykać nigdy zwykłych kwadratowych goldpinów, bo mają już za duży kaliber i powodują odgięcie blaszek podstawki zbyt mocne, co likwiduje ich sprężystość i nie kontaktuje to już później dobrze.

Dodam, że im bardziej współczesne są podstawki precyzyjne, tym bardziej rośnie ich "dodupność".

A nie można po prostu wyłączyć muzyki? Ja po prostu wyłączam RMT jak nie chcę żeby grało. Nie bardzo rozumiem w czym problem?